________________ સાધુનું જીવન સતત જીવદયાપાલન રૂપ છે. તેથી તે દીક્ષા લઈ જ્યાં સુધી ષજીવનિકાય સ્વરૂપ દશવૈકાલિકનું ૪થું અધ્યયન ન ભણે ત્યાં સુધી વડી દીક્ષા ન થાય. કારણ જ્ઞાનનું ફળ દયા અને દયાનું ફળ સંયમ છે. તમે ના તો વા માટે પહેલા ભણવાની વાત મૂકી, માટે પાંચ પ્રકારના સ્વાધ્યાય છે. તે આત્મામાં સ્પર્શનારૂપ થાય, તો જ ભાવજ્ઞાન બને. તમારી પાસે પૂજણી હોય?નહોય તો ઘરમાં અવશ્ય રાખવી જોઈએ. અમારી પાસે સતત ઓઘો હોય જ તેનાથી સતત પૂજવા–પ્રમાર્જવાનું થાય અને ઓઘો ન હોય તો? તમે અમને ઉભા પણ રહેવા દો! જ્ઞાની જગતને ભૂલી સ્વમાં મગ્ન બને છે. અજ્ઞાની સ્વને ભૂલી પુદ્ગલમાં મૂઢ બને. સ્વભાવ-વિભાવશું? એનું જ્ઞાન નથી તો ભણેલા હોવા છતાં અજ્ઞાની છે. જેમ ઝેર ભળેલો દૂધપાક પ્રાણ હરનાર બને છે તેમ મોહ ભળેલું જ્ઞાન મારનારું બને છે. સર્વજ્ઞની દષ્ટિ પ્રમાણે ઉપયોગ ન મૂકો તો ઉપયોગ અશુધ્ધ છે. સમ્યક દર્શનના પરિણામ આત્મામાં હોય અને સર્વજ્ઞ સાથે ન હોય તેવું બને. કારણ સમ્યક દર્શન એ સર્વજ્ઞતાનું બીજ છે. ભક્તિ કરવા દ્વારા પરમાત્માની ઉપાસના ખૂબ કરીએ છીએ. છતાં પરમાત્મા બહાર છે પણ જો તત્ત્વને પકડી લઈએ તો પરમાત્મા આપણામાં આવી ગયા. દયા ધર્મનું મૂળ છે. સર્વજ્ઞની દષ્ટિ પ્રમાણે તમામ પદાર્થોનો વિચાર કરાય, જગતની દષ્ટિ પ્રમાણે ન કરાય. આપણને પરમાત્મા મળી ગયાં છે. હવે આપણે વિચાર કરવાનો છે. પરમાત્મા શાંતિથી ભરેલા છે, સમાધિથી ભરેલા છે એટલે એનો અંશ આપણામાં આવવો જ જોઈએ. અજ્ઞાનતામાં ડૂબવું એટલે શું? મનગમતું સ્વાદિષ્ટ ભોજન મળી ગયું તેમાં મૂઢ બની ગયા. અપૂર્વસ્વાદનો અનુભવ થાય ત્યારે પોતાની જાતને સુખી જ્ઞાનસાર–૨ // 18
