________________ જે મોહને મૂકે તે મુનિ. મુનિઓ બહારથી મૌન ધારણ કરે અને આત્માથી આત્મ રમણતામાં રમે. મોહ ઈચ્છા કરવા દ્વારા જીવને આત્માથી બહાર લઈ જાય. આત્માનો સ્વભાવ ઇચ્છા કરવાનો નથી. ભાવશ્રાવક ભાવના ભાવે કે ક્યારે રૂડો અવસર આવે ને મુનિપણું પાળું! ભવની કે મોક્ષની ઇચ્છા ન થાય. તપ = ઇચ્છાનો નિરોધ. પોતાના ગુણનો ભોગી આત્મા એ જ પરમ તપ છે. કોઈપણ પરવસ્તુની ઇચ્છા કરવી એ પાપ. રાગના ઉદયથી પાપ થાય. ઉત્કૃષ્ટમાં ઉત્કૃષ્ટ મુનિપણું હું ક્યારે પામી શકું? એ ભાવ અનુબંધ એવો પાડો કે આનિયામાં મળી જાય. સંસારનો ધ્વહાર ચાલુ હોય છતાં ભાવ નહોય.શ્રાવકે સાધુની સામાચારી નિરંતર સાંભળવાની છે, સાધુએ કહેવાની છે. શ્રાવકસાવધાન ન બને તો સાધુપણાના પતનમાં એ પણ નિમિત્ત બને. જીવની વિષમતા પકડી એટલે રાગાદિ ભાવો પ્રગટ્યા. કર્મની વિષમતાને પામી કરુણા આવે તો માર્ગ સાચો. વ્યક્તિગત આત્મા જુદા છે. બધા જીવ દ્રવ્ય સંખ્યામાં એક નથી, પણ સંખ્યા વ્યક્તિગત જુદા છે. ગુરુ શિષ્યને વ્યવહારથી વઢે, અંદરથી કરુણા હોય. કરુણા હોય તો ગુરુને લાભ નહિતર નુકશાન. ચિત્તની પ્રસન્નતા હોય તો જ્ઞાન પરિણમેલું છે એમ કહેવાય.દરેકનું જ્ઞાન ભિન્ન ભિન્ન, શારીરિક શક્તિ પણ ભિન્ન-ભિન. કર્મના ઉદય અને આવરણ પણ ભિન્ન-ભિન્ન. જે આત્માઓ પોતાના સ્વભાવમાં નથી રહેતા અથવા શક્તિનો દુરુપયોગ કરે તે આત્માઓ વીર્યંતરાય કર્મ બાંધે. આત્માએ સાવધાની રાખી છતી શક્તિને ફોરવવાની છે. અંતરાય કર્મના બંધને અટકાવવો જોઈએ. જગતના અનુભવમાંથી પોતાની જાતને શીખવવાનું, સુધરવાનું છે. ધર્મને તત્ત્વથી બરાબર સમજી પછી જ્યાં કરુણા કરવાની છે ત્યાં કરુણા કરવાની ત્યાં કરુણા ન કરીએ તો સમ્યક દર્શન જાય. જ્ઞાનસાર-૨ || 128
