________________
ભાર સહન ન થવાના કારણે પોતાના શરીર પરની કંચુકીને ઉતારીને ફેંકી દેનાર સર્પરાજ વિશ્વસનીય એટલા માટે બનતો નથી. કારણકે હજી તેના મુખમાં કાતીલ વિષ રહેલું છે. તેવી રીતે સંસારની સંપૂર્ણ માયાનો ત્યાગ કરી દીક્ષિત થયેલા બાહુબલી મુનિરાજ હજી આન્તરદષ્ટિથી દૂર હતાં, માટે જ સત્તામાં પડેલો માનધાય ઉદયમાં આવ્યો અને વિચાર્યું કે મારે પહેલા દીક્ષિત થયેલા (પ્રવૃતિ) લઘુભ્રાતા મુનિઓને વંદન કરવું પડે તે મારા માટે અપમાનજનક છે. તેથી સર્વ પ્રથમ કેવલજ્ઞાનોપાર્જન કરું અને પી સમવસરણમાં ગમન કરું તો કોઇને પણ વન્દન કરવાનો પ્રશ્ન ઉપસ્થિત થવાનો નથી. આવું વિચારીને કાયોત્સર્ગમાં સ્થિર રહયાં અને શીત-ઉષ્ણાદિ પરિષહો સહન કર્યા કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત કરવું છે, પણ તત્સંબંધી જાણકારી (સમજણ) ન હોય તો શું કરવાનું ? મહાવીર સ્વામી પ્રત્યે ગૌતમ સ્વામીને અત્યુત્કૃષ્ટ પ્રશસ્તતમ રાગના કારણે કેવળજ્ઞાનની પ્રાપ્તિ થવામાં વિલંબ થયો. બાહુબલીને અત્યુત્ક્રુષ્ટ મિથ્યાભિનિવેશના કારણે કેવળજ્ઞાનમાં વિલંબ થયો. ચોરીના માલમુદ્દા સાથે પકડાયેલા ચોરના હાથમાં ચાહે સુવર્ણની કે લોખંડની બેડી હોય તેમાં ચોરને કયો ફાયદો?તેવી રીતે ગૌતમ સ્વામીના હાથમાં પ્રશસ્ત રાગરૂપ સુવર્ણની બેડી હતી જ્યારે બાહુબલી મુનિના હાથમાં અભિનિવેશરૂપ (મિથ્યાભિમાન રૂપ) લોખંડની બેડી કામ કરી રહી હતી માટે જ કેવળજ્ઞાનથી થોડાક સમયને માટે દૂર રહયાં છે.
66
બધું તળ્યું પણ ન તજાયું, માન અને અપમાન, અન્તરમાં અભિમાન ભર્યું ને માંગે કેવળજ્ઞાન”...
અંતે બ્રાહ્મી અને સુન્દરી નામની બે સાધ્વીના મુખેથી સાંભળ્યું કે “વીરા મોરા ગજથકી ઉતરો...ભાઇલા”
-
કેવળજ્ઞાન મેળવવાને માટે બાહય શત્રુઓ કરતાં આન્તર શત્રુઓનું હનન આવશ્યક છે.
આ શબ્દોનું શ્રવણ કરીને બાહુબલી મુનિએ વિચાર્યું કે, મુનિઓને નમન, વન્દન કરવું એ શ્રેયોમાર્ગ છે. આવા પ્રકારની વિચારધારામાં આરૂઢ થઇને સમવસરણ પ્રતિ (તરફ) પગ ઉપાડતાં જ શાશ્વત કેવલજ્ઞાનરૂપ લક્ષ્મીને વરે છે.
૧૧૯
