________________
જામનગરનો ઇતિહાસ. (પંચદશી કળા) ૩૧૯ दोहो-वल्लभकुळ व्रजनाथकों, पधराये कर हाम ॥
हीरामोती अस बसन, दे थावरीया गाम ॥१॥ અને તેજ દિવસે વિભાવિલાસ ગ્રંથના કર્તા (મારૂ ચારણ) કવિશ્રી વજમાલજી પરબતજી મહેડને ઉપરની રીતે સન્માની, લોંઠીઆ નામનું ગામ લાખપશાવ કરી ખેરાતમાં બહ્યું હતું. તે વિષે કાવ્ય:दोहा-मेडु कव्य वजमालकों, समपे लाखपशाव ॥
___ अस गहना पोशाक अथ, गडीयंद लोंठा गांव ॥१॥ छप्पय-अटल संवत ओगनीस, साल दशचार सुधारह ।।
रनमल सुत रनधीर, अमर कली क्रीत उधारह ॥ अळ उनड अवतार, प्रगट लखधीर पणिजे ॥
गुणीअल दीधो ग्रास, ग्राम लोंठीया गणीजे ॥ नरीयंद एम वजमालने, अवचळ पटो स अप्पियो । इलकाब दीयो कविराज इम, थिर विभेशकवि थप्पियो ॥१॥ मंद मंद मुखहास्य बिराजे कोटीक काम लजाण ॥ अनियारी अंखीयां रसभीनी बांकी भ्रोह कमान ॥ दाडिमदसन अधर अरुणारे बयन सुधा सुखखान ॥ जामसुता प्रभुसों करजोरे मेरे जीवन मान ॥
____ लग्न म्हारी लागी चतरभुज शाम श्याम सनेही जीवन येदि और न सों का काम ।।
नैन निहारुं, पल न बिसारं निशीदिन सुंदर श्याम ॥ हरि सुमिरन तें सब दुःख जाये, मन पाये बिसराम ॥ तन, मन, धन, न्योंच्छावरकी जय, कहत दुलारी जाम ॥
चतुरभुज झुलत श्याम हिंडोरे । कंचनखंभ लगे मणि मानीक, रेशमकी रंग डोरें ॥ उमड घुमडी घन, बरसत, चहुदीश नदीयां लेत हीलोरे ॥