________________
હું તેમને વંદન કરતો. મને ના પાડતા. તેઓ કહેતા : તમે આચાર્ય છો. વંદન ન કરાય, પણ હું કહેતો : અત્યારે હું આચાર્ય નથી, વિદ્યાર્થી છું, શિષ્ય છું. તો પણ પાટ પર તો મને જોડે જ બેસાડે. એમની હાજરીમાં હું બોલતો પણ હતો.
ભગવાન જેમ બોલાવે તેમ બોલીશ. કંઈક આડુંઅવળું હોય તો પંન્યાસજી મ. જણાવશે, તેમ કરીશ. ચિન્તા શી? એવા વિચાર સાથે બોલેલો પણ છું. (૫) સ્થિરતા ઃ સાચો જ્ઞાની કદી વિવાદ છેડે નહિ.
તમે જ જુઓ છો : કેટલાયની જીંદગી વાદ-વિવાદમાં જ પૂરી થઈ જતી હોય છે. જેમ કેટલાક ગૃહસ્થો કોર્ટ-કચેરીના લફરામાં જીંદગી પૂરી કરી દે !
સાચો જ્ઞાની ભોળા માણસોની બુદ્ધિમાં ભેદ ન કરે. યોગ્ય વ્યક્તિને તે પોતાનું જ્ઞાન આપે. આનું નામ જ પાત્રતા છે.
આ પાત્રતા જ ગુણી પુરુષોને માન્ય છે. આ તો મૂર્તિમંત શમશ્રી છે! ભાવ સંપત્તિનું સ્થાન છે !
દ્રવ્ય સંપત્તિ તો ઘણાને મળે. ભાવ સંપત્તિ મળે તે ખરો ભાગ્યશાળી ગણાય.
જ્ઞાન ભણવું હાથની વાત છે, ગુણો મેળવવા હાથની વાત નથી. થાન લાગી જવું, સ્થિરતા મેળવવી, હાથની વાત છે ? તમે નક્કી કરોઃ આજે મારે મન સ્થિર રાખવું છે ને મન ભાગવા માંડશે. માટે જ આનંદઘનજીએ કહ્યું છે ?
“મનડું કિમહી ન બાજે હો કુંથુજિન !” એમની પણ આવી દશા હોય તો આપણી તો વાત જ ક્યાં?
મનને સ્થિર કરવા પ્રયત્ન કરો - એટલે લાગે : જાણે માંકડ જોઈ લો! પકડવા જાવ એટલે ભાગે !
મનની ચાર અવસ્થા સમજી લો. વિક્ષિપ્ત, યાતાયાત, સુશ્લિષ્ટ અને સુલીન.
શરૂઆતમાં તમે સ્થિરતાનો પ્રયત્ન કરશો એટલે મન વિક્ષિપ્ત થવાનું, ભાગવાનું. આ પ્રથમ અવસ્થા છે.
જ
રસ
એક
વાર
એક
જ
એક
જ
જ
૧૨૫
