________________
પત્રક षष्टिं वर्षसहस्राणि स्वग्गे मोदति भूमिदः । भाच्छेत्ता चामुमन्ता च ताम्बेव मरके वसेत् ॥ [ભૂમિદાતા વસે સ્વર્ગે વર્ષો સાઠ હજાર ને છેદે કે દવા દે તે એટલાં નરકે વસે.] स्वदसा परदत्तां वा यो हरेत वसुन्धराम् । गवां शतसहस्रस्य हन्तु: प्राप्नोति किल्बिषम् ॥ [ પોતે કે પારકે દીધી ભૂમિને જે હરે નર, લાખ ગાયે હણ્યા કેરું લાગે પાતક તેહને.] बहुभिर्वसुधा भुक्ता राजभिस्सगरादिभिः।। यस्य यस्य यदा भूमिस्तस्य तस्य तदा फलम् ॥ [ સગરાદિ ઘણા રાજા ભૂમિને ભોગવી ગયા જેની જેની યદા ભૂમિ તેનું તેનું તદા ફલ.] पूर्वदत्तां द्विजातिभ्यो यत्नाद्रक्ष युधिष्ठिर । मही मतिमतां श्रेष्ठ दानाच्छ्रेयो[s]नुपालनम् ॥ [ દ્વિજને દાન દીધેલી યને પાળ, યુધિષ્ઠિર ! ભૂમિને, શ્રેષ્ઠ ભૂપાલ, દાનથી શ્રેય પાલન.] यानीह दारियभयान्नरेन्द्रद्धनानि धर्मायतनीकृतानि। निर्भुक्तमाल्यप्रतिमानि तानि को नाम साधुः पुनराददीत ॥ [ધર્માશ્રયે દાન કરેલ ભૂપે છે દ્રવ્ય નિર્માલ્ય સમાન તે તે; દરિદ્રતાના ભયથી ખરે એ પાછાં લઈ સર્જન કેણુ લે રે? विन्ध्याटवीष्वतोयासु शुष्ककोटरवासिनः। कृष्णाहयो हि जायन्ते भूमिदायं हरन्ति ये ॥ [ ભૂમિદાય હરે છે જે જન્મે છે કૃષ્ણસર્પ તે; વસે શુષ્ક બખોલમાં વિંધ્ય-નિર્જલ-કાનને.] लक्ष्मीनिकेतं यदपाश्रयेण प्राप्तो[s]सि [] को[s]भिमतं नृपा। तान्येव पुण्यानि विवर्द्धयेथा न हापनीयो ह्युपकारिपक्षः॥ [ના થકી ઈપ્સિત અર્થ પામે લક્ષ્મી તણો આશ્રય []ક, ભૂપ પુ રહ્યાં એ જ વધારવાનાં, ગુમાવો ના ઉ૫કારિપક્ષ.
