Kashyapsamhita Athva Vruddhajivakiya Tantra

SR No.: 032596
Original Sutra Author: N/A
Author: Marich Kashyap Maharshi, Girijashankar Mayashankar Shastri
Publisher: Sasthu Sahitya Vardhak Karyalay
Publication Year: 1970
Total Pages: 1034
Language: Gujarati
Classification: Interfaith
File Size: 36 MB

Page 943

૯૨
કાશ્યપ સંહિતા-ખિલસ્થાન
આવે, તે-ઉત્તમ પ્રતિસારણ, સંનિપાતમાં કરેલો એ જાંગલ માંસરસ (કે શાલિહિતકર થાય છે. ૧૫૯
ડાંગરને ભાત) અપાય એ વધુ ઉત્તમ ગણાય સંનિપાતમાં લલાટ પર કરવાનો લેપ | છે તે આપવાથી એ રોગીને વિગુણ થયેલ તત્તમાને શિર ધરલાલૈઃ II | કે અવળા માર્ગે ગતિ કરતો વાયુ-અપાન, साश्वगन्धर्मधुयुतैर्ललाटमुपलेहयेत् ।
અનુલેમ ગતિવાળે થઈ-સવળા માર્ગે ગતિ સંનિપાતમાં માથું જે અતિશય તપ્યા | કરે છે અને તેથી તેનો (ઉપર કહેલ) જવર કરે કે માથામાં સંતાપ થાય ત્યારે દહીં, પણ અત્યંત શાંત થઈ જાય છે. ૧૬૪ રાળ, ચોખા તથા અશ્વગંધા-આસંધ
જવરને વેગ ભાંગ્યા પછીના એટલાં દ્રવ્યને એકત્ર કરી બારીક પીસી
બે સંશમનગે તેનાથી લલાટ ઉપર લેપ કરે ૧૬૦ पाचनीयरुपक्रान्ते भग्नवेगे सति ज्वरे ॥ १६५ ॥ સનિપાતવરમાં આ દિવસો જાય તે વિષે ર મ ય સત્રમાણે પછી કરવાનું ભેજન
पेयं सुशीतं सक्षौद्रमिदं संशमनद्वयम् ॥ १६६ ॥ लघ्वन्नकृतसंसर्ग निरष्टाहपरे ज्वरे ॥ १६१॥
पिप्पली सदुरालम्भा मृद्वीका वा सपिप्पली । संसर्गे सन्निपाते वा सप्रलापेऽनिलोत्तरे।।
જે કાળે પાચનીય ઔષધદ્રવ્યોથી જવર सशूलबद्धविण्मूत्रे सश्वासे च विशेषतः ॥१२॥ |
ની ચિકિત્સા ચાલુ કરેલી હોય અને તેથી Tiffiા વિ Ts a | એ જવરને વેગ ભાંગ્યા હોય, છતાં એ રાકૃત્યનાં થવાનાં વેઢા જ પાદરા | ગીના મળ પાકવા બાકી રહ્યા હોય, પણ કુટીયા Hથા ટીપુજકૂટ | | રેગીનું તથા રોગનું બેલ મંદતાને પામી મા દુામાનિ ધ ધિત ર૪ ઓછું થઈ ગયું હોય ત્યારે તે રોગીને તેનાસ્થ વિશાળ વાયુકર્થશાસ્ત્ર પ્રાપ્તિા | અત્યંત શીતળ અને મધથી મિશ્ર કરેલાં આ
પ્રલાપયુક્ત એટલે બકવાદ સહિત | બે સંશમને આપી શકાય છે, તેમાંનું એક સંસર્ગજ એટલે બે દોષના સંબંધવાળો ધમાસાથી યુક્ત કરેલી પીપર અથવા પીપર કે સંનિપાતજ-ત્રિદોષયુક્ત જવર હોય ! સહિત દ્રાક્ષ આપી શકાય છે ૧૬૫,૧૬૬ અથવા વાયુપ્રધાન જવર હોય, તેમાં પ્રથમ વિષમજવરનાશન મંગલ્યક વેગ તો આઠ દિવસ સુધી તો (પેયા આદિ) ગુદૂથીમાનાં ચ સ્વરે સાધતં વૃતમ્ ૨૬૭ હલકા ખોરાકનો જ સંસર્ગ અથવા ભોજન. | જોન લાવીશુvટાઢોબ્રાહિમવનૈઃ. કમ ચાલુ રાખવો જોઈએ; અને એમ આઠ
तद्धि मङ्गल्यकं नाम विषमज्वरनाशनम् ॥१८॥ દિવસે વીતી જાય ત્યારે જૂન ઘીથી
ज्वराणां चापि सर्वषामेतदेवामृतोपमम् ।
इति ह स्माह भगवान् कश्यपः॥ अचूष्क (१७४) સંસ્કાર યુક્ત કરેલ જાંગલ-પશુ-પક્ષીઓના
ગળો અને આમળાંના સ્વરસમાં પકમાંસને રસ (માંસાહારીને) આપવો
વેલા ઘીમાં ઉપલસરી, સૂંઠ, લોધર, દાડમ જોઈએ; અને તે પણ ભૂલયુક્ત મલબંધ
તથા ચંદન મિશ્ર કરી જે તૈયાર કરાય છે, એટલે ઝાડાની કબજિયાતમાં તથા મૂત્ર
તે ખરેખર “મંગલ્યક” નામને પ્રયોગ છે રોકાયું હોય અને સાથે શ્વાસ પણ જે
અને તે વિષમજવર (ટાઈફોઈડ)ને નાશ હોય તો વિશેષે કરી–અવશ્ય આપે
કરે છે; ઉપરાંત આ મંગલ્યક” ગ, બધાયે જોઈએ; અથવા દશમૂલ અને કળથીના,
જવરમાં અમૃતના જેવું કામ કરે છે, એમ જવના, બોરના, કાકડાશીગન, રાસ્નાના,
ભગવાન કશ્યપે જ કહ્યું હતું. ૧૬૩-૧૭૪ અટકચૂરાના, પુષ્કરમૂલના, ભારંગીના અને
ઇતિ શ્રીકાશ્યપસંહિતામાં ખિલસ્થાન વિષે “સૂતિપધમાસાના ક્વાથરસમાં સારી રીતે પકવ | ક્રમણી” નામને અધ્યાય ૧૧મે સમાપ્ત