________________
२५२
हेम दृष्टांत हुवा । इतर अठी रा श्रावक पिण आया।
माईदासजी खेरवा वाळी बोल्यौ—अबे आप उठौ। जद ऊठवा लागा। जब रूपविजै पल्लौ पकड़ लीयो । कहै-चरचा करां।
जद हेमजो स्वामी बोल्या-आगला मिच्छामि दुक्कडं दौ, पछै फेर चरचा करां।
जद रूपविजै बोल्यो-पछे देसू ।
जद हेमजी स्वामी बोल्या-थे जाणौ हूं पंडित छं. पिण चवदै पूर्वधारी पिण वचन मै खलाय जावै, सो इण बात रौ कारण नहीं, तिण सं मिच्छामि दुक्कडं दे घालौ।
जद बोल्यौ-आंपै साथै देसां।
जद हेमजी स्वामी बोल्या-चूकै वचन मै जिणनै मिच्छामि दुक्कडं आवै । न चूके जिणनै न आवै । थे तौ वचन में चूका, तिण थांनै तौ मिच्छामि दुक्कडं आवै अनै हूं नहीं चूकसं, तौ मोंने किण लेखे-आसी ? इण लेखे थे तौ मिच्छामि दुक्कडं दे घालौ। तौ पिण मिच्छामि दुक्कडं देव नहीं।
फेर लोक बोल्या-अबे उठौ । फेर उठवा लागा।
जद रूपविजे ओघौ पकड़ लीयौ। जद हेमजी स्वामी बोल्या थांने तौ खिम्यावान सुण्या है, थे यूं कांई करौ ? ।
जद ते बोल्यौ-तुमे जाओ मती चरचा करौ।
जद हेमजी स्वामी बोल्या-आगला मिच्छामि दुक्कडं दीयां वले चरचा हुवै । जद घणौ खिसाणौ पड़यो । कायौ होय गयो।
लोक बोल्या-अबे उठो।। जद हेमजी स्वामी बोल्या-थे कहौ, तौ अब म्हे जावां । जद रूपविजै बोल्यौ-तुम्हे असंजती नै अम्हे जावा रो स्याने कहिशां?
जद हेमजी स्वामी बोल्या-म्हांनै असंजती जाणौ, जावा रौ न कहिणौ तौ आवा रौ क्यूं कह्यौ ? आवौ हेम ऋष ! आवौ हेम ऋष ! इम बोलाया। इण लेखै तीजौ मिच्छामि दुक्कडं थारे लेखै फेर आवै । इम कहि रूपविजै नै कष्ट कर ठिकाणे आया। जिन मारग रौ उद्योत घणो थयो।
२१. कांई चरचा करण रौ मन है ? सं० १८४९ रे वर्ष हेमजी स्वामी (घर मै छतां) अनै भीमजी कांठेड दोनं भीलौड़ा मै शीतलदासजी रा टोळा रा हीरजी कनै जाय ऊभा।
जद हीरजी पूछ्यौ-थे किसा गांम रा। जद भीमजी बोल्यौ-म्हे सरीयारी नां। त्यां पूछ्यौ-थारै गुरु कुंण?