________________
११८
भिक्षु वाङ्मय - खण्ड - १० १०. धनुष छें पंचमी चंद्रमा जिसों, विजली जिम हो तिणरी क्रांत छें ताहि । एहवों धनुष छें डावें हाथ तेहनें, बांण मूंक्यो हो मागध तीर्थ स्हांमो राय ।।
११. बांण गयों छें सिधर उतावलों, बारें जोजन हों ततकाल में जाय । मागध तीर्थ ना अधिपती देवता, बांण पडीयो हो त्यांरा भवन रे माहि ।।
१२. ते बांण पड्यों देखी देवता, आसूर ते हो कोप चढीयो ततकाल । तीन लीहटी निलाड रे चाढनें, क्रोध वस रे बोलें वचन विकराल ||
१३. ओं तों अपथ पथीयो दुष्ट कुण अछें, हीण चउदस रें अमावस जायो ताहि । ते लज्या नें लिखमी रहीत छें, बांण नांख्यों रे म्हारा भवन रे माहि ।।
१४. एतो बांण भरतेसर चलावीयों, ते तो जांणें रे संसार नो तमास । ते पण छोड चारित चोखों पालनें, मोख जासी रे काटे करमां री रास ।।