________________
( ૧૬ ) દેવકુમારનું ચોરી કરવા નીકળવું. વખતપર તે કાંઈ અનર્થ કરી બેસે કે કયાઈ જતો રહે.” શેઠ એ સાંભળી મૌન રહ્યા. દેવકુમાર સાંજે ઘરે આવ્યું. . અન્યદા શકમહત્સવ આવ્યે સાતે સર્વજનેને તે પર્વને અંગે આકુળવ્યાકુળ દેખીને દેવકુમારના મનમાં આ કુવિકલ્પ થયે કે- આજે રાજકુળમાં જઈને ચેરી કરું કે જેથી એક ચેરીથીજ મારા મનોરથ પૂરા થાય. વારંવાર નાની નાની ચોરી કરવાથી શું ? સિંહ તે હાથીના કુંભસ્થળ ઉપરજ ચપેટ મારે, તે કાંઈ તૃણ ખાનારા મૃગના યુથને વતાવે નહીં.” આ પ્રમાણે વિચારી મધ્યરાત્રે યમની જીવા જેવી તીવ્ર તલવાર હાથમાં ગ્રહણ કરી, દઢ વસ્ત્રથી મજબૂત રીતે મેટું બાંધી સાહસિક બનીને “ શકમહોત્સવ જેવા જઉં છું.” એમ દુકાને બેઠેલા પિતાના પિતાને કહીને તે ચાલ્યો. તેના ગયા પછી દત્ત શ્રેષ્ઠીએ વિચાર્યું કે-આ આવી રીતે જાય છે તે ઠીક નથી, તે હું એની પછવાડે જઈને જોઉં કે એ કયાં જાય છે?” આમ વિચારી શેઠ તેની પાછળ દુકાન બંધ કરીને ચાલ્યા. શ્રેષ્ઠીપુત્ર રાજમંદિરના પાછલા દ્વાર ભણી જ ' ચાલ્યો. દૈવયોગે તે દ્વારમાં એને સંધી મળી ગઈ તેથી લાગ જોઈને તે સંધીવડે માર્ગ કરી દેવકુમાર રાજમહેલમાં પેઠે. ત્યાં તેણે એકલા રાજાને પર્ઘકમાં સુતેલા દીઠા. તે પથંકના પાયા તેણે અમૂલ્ય મણિના જડેલા જોયા. તેણે વિચાર્યું કે“ આખા રાજ્યના સારભૂત આ ચાર પાયા જણાય છે.” એમ વિચારી તેને એક પાયે તેણે કાલ્યો ને તે ઠેકાણે ખુરશી મૂકી દીધી. તેજ રીતે તેણે બીજો ને ત્રીજો પાસે પણ કાલ્યો. તે વખતે તેની પાછળ આવેલા શેઠે અપઢારથી રાજમહેલમાં
