________________
૫૦) દેવકુમારથી વેશ્યાને થયેલ પુત્ર. દેવકુમાર જેવા તે પુત્રને જોઈને હે પ્રાણેશ ! તમારા નેત્રને તે સફળ કરે.” વેશ્યને મુખેથી પિતાનું નામ સાંભળીને દેવકુમાર વિચારવા લાગ્યો કે-“શું આણે મારું નામ જાણ્યું? પણ એવી શંકા કરવાથી સર્યું, એ પુત્રને દેવકુમારની ઉપમાજ આપતી હશે.” પછી તેણે વેશ્યાને કહ્યું કે– ઠીક ત્યારે લાવ, હું જોઉં.” એટલે તેણે મણિના પારણામાંથી લાવીને તેમના ખેાળામાં પુત્રને મૂકો. તે પુત્રને હાસ્યવાળા મુખવાળે જોઈને તેમજ તેની સામું જોઈ રહેલે જોઇને દેવકુમારે તેને રમાડ્યો અને હર્ષથી વારંવાર ચુંબન કર્યું. તે મનમાં વિચારવા લાગે કે-“આ મારી સરખા આકારથી મારા પુત્રપણાને બરાબર સૂચવે છે, પણ દેવે આ શું કર્યું કે તેને વેશ્યાને ઘેર જન્મ આપે. આ ચંદનવૃક્ષ છતાં સર્પનાં. પરિવારની જેમ અને પ્રગટ નિધાન છતાં દુષ્ટ દેવે અધિણિત કરેલાની જેમ, મહામૂલ્યવાળું રત્ન છતાં પામરના હાથમાં આવેલ હોય તેમ આ વેત. હસ્તી જે પુત્ર હીનકુળમાં ઉત્પન્ન થયો છે. આ પ્રમાણે હર્ષને વિષાદથી વ્યાપ્ત થયેલા તેણે પિતાના વિચારોને ગેપવીને હરતે મેઢે વેશ્યાને કહ્યું કે-આ મારી જે નથી છતાં તું મારો પુત્ર કેમ કહે છે?
- આ પ્રમાણેના દેવકુમારના વચનથી લજાવડે નીચા મુખવાળી થયેલી વેશ્યાને, દેવકુમારે ઘણીવાર સુધી પિતાના ખેાળામાં રાખીને પછી પુત્રને આપતાં કહ્યું કે જો તું કલ્યાણ વાંચ્છતી હે તે આને હમણા અમુક વર્ષ તે બીજે ઘરે રાખ.” વેશ્યા વિચારે છે કે- જરૂર આ જ્ઞાનવાન છે, તેથીજ ભાવી કાંઈક અશુભ જાણીને તે આ પ્રમાણે કરવા. કહે છે.” આમ વિચારીને તેણે ધાવ્યને બંદોબસ્ત કરીને તે
