________________
(૪૬) : દેવકુમારને મળેલ મંત્ર સંભારવા માટે તમારી પાસેથી એવો મંત્ર મેળવવા ઈચ્છું છું કે જે મંત્રથી હું ધારું તે મને મૂળ રૂપે જોઈ શકે, બીજા ન જોઈ શકે. યોગીએ પ્રસન્ન થઈને તે મંત્ર આપે, તે સાથે કહ્યું કે- આ મંત્રથી તારા સાધ્યની સિદ્ધિ થશે. પરંતુ જે તારે પુત્ર થશે તે તને સદેવ મૂળરૂપમાંજ જોશે. આ મંત્રને કલ્પજ એ છે.” દેવકુમારે તે મંત્ર ગ્રહણ કર્યો અને તેમની યાચિત પૂજા કરી. પછી તેમની આજ્ઞા લઈને તે નજીકના ગામમાં બે ત્રણ દિવસ રહી પછી પિતાના નગરમાં. આવ્યું અને પિતાની માતાને તથા રાજાને મળે. - હવે તે વિચારવા લાગે કે-વેશ્યાએ કરેલી પ્રતિજ્ઞા શી રીતે બેટી પાડવી? જે હું તેને રત્નમય પાયે આપું છું કે તેની પાસે રહેવા દઉં છું તે માટે અનર્થ થાય છે. વળી તેને જીતતું નથી તે તે અબળા પિતાની છત માને છે. મનુષ્યને દ્રવ્યપ્રાપ્તિનું ફળ તેના અભિમાનનું રક્ષણ થાય તેજ હોય છે, તે એક પાયાવડે હું તે અભિમાનનું રક્ષણ કરું. પછી એ પાયાવડે પણ મારું વાંછિત તે પૂર્ણ થશે.” * આ પ્રમાણે વિચારીને પ્રથમની ગુટિકાવડે અન્ય રૂપ કરીને અને બીજા મંત્રવડે બીજા ન દેખે તે રીતે એક પાયો લઈને તે વેશ્યાને ત્યાં ગયે અને તેને મણિમય પાયે દેખાડ્યો. અકાએ તે જોતાં જ પોતાની પુત્રીને સૂચના કરી, એટલે તેણે ઉભા થઈને આદર આપે. દેવકુમાર તે રાત્રી ત્યાં રહ્યો અને કામસંગ્રામના શિલ્પને જાણનારી વેશ્યાએ પિતાનું કામકૌશલ્ય તેને બતાવી તેના ચિત્તનું રંજન કર્યું. પ્રભાતે વેશ્યાએ તેને કહ્યું કે-“આજે તે અહીં જ ભેજન કરજે.” દેવકુમારે જમવાની તે ના પાડી, એટલે વેશ્યાએ
