________________
શ્રી દેવકુમાર ચરિત્ર ભાષાંતર. ? (૪૫) અહીં મુનિરાજ કહે છે કે-અદત્ત લેવાથી મનુષ્ય કાળીચુતની જેમ દુઃખી થાય છે અને ન લેવાથી પરશુરામની જેમ સુખી થાય છે. . . . .
. ઈતિ કાળીસુત-પરશુરામ કથા. * આ પ્રમાણેની કથા સાંભળીને દેવકુમારે હૃદયમાં નિર"ધાર કર્યો કે “આજથી હું કિંચિત્ પણું અદન ગ્રહણ કરીશ નહીં, પરંતુ વેશ્યાએ જે પ્રતિજ્ઞા કરી છે તેને કાંઈક ચમત્કાર બતાવીને પછી ગુરૂ પાસે આવી જિનેશ્વરકથિત વ્રત અંગીકાર કરીશ.” આ પ્રમાણે વિચારીને તે પોતાને ઘરે આવ્યું.
એ હકીક્તને કેટલાક દિવસ વ્યતીત થયા પછી એકદા દેવકુમારે રાજા પાસે આવીને કહ્યું કે-“હે સ્વામી ! હું મારા પિતા જે વેલાકુળમાં છે ત્યાં જવા ઇચ્છું છું, જે તેઓ મારી સાથે આવશે તો તેને લેતે આવીશ.” રાજાએ તેને રજા - આપી એટલે તેણે ઘરે આવી પિતાની માતાને કહ્યું કે
હું મારા પિતા પાસે જઉં છું.” આ પ્રમાણે કહેવાનું કારણ એ હતું કે તેને લાંબા વખત સુધી ન આવેલે જઈને રાજા કે તેની મા કાંઈ ચિંતા ન કરે. - હવે ત્યાંથી નીકળીને આગળ ચાલતાં દેવકુમારને એક ઉત્તમ ભેગી મળ્યા, એટલે દેવકુમારે તેમને નમસ્કાર કરીને તેની પાસે પાન સેપારી વિગેરે હર્ષથી ધર્યો. પછી તેની પાસે રહીને તેને વિનય કરતાં તેણે ગીનું મન પિતાને વશ કર્યું. એગીએ પ્રસન્ન થઈને તેને કહ્યું કે, હું તારાપર. પ્રસન્ન થયે છું, માટે કહે તને શું આપું ?' દેવકુમારે કહ્યું કે“હું તમારા દર્શનથી જ કૃતાર્થ થયેલ છું, પરંતુ તમને કાયમ
