________________
માયાની ઠગબાજી.
પરમેશ્વરને મળવાની ઇચ્છા કરે છે, ત્યારે સાધારણ માણસા નિચલા પ્રકારની માયામાં પડયા રહી, ટ્રિના વિષયાનુ જ સુખ મેળવવાની ઇચ્છા કર્યાં કરે છે.
( ૧૨૨ )
માયા દાસી સંતકી, સાથકી શિર તાજ; સાથકી શિર માનની, સંતા સેહતી લાજ,
માયા, સાધુ પુરૂષની દાસી થઇ રહે છે, પણ અજ્ઞાનીનાં માથાનું તાજ અને છે; મૂર્ખ માણસની તે માનિતિ સ્ત્રી જેવી હાય છે, પણ સાધુસંતા પાસે આવતાં તેણી લજવાય છે.
( ૧૨૩ )
ફીર! માયા ડાકની, સખ કાઇકા ખાય; દાંત ઉપાડે પાપની, જા સંતા નેડી જાય.
૩૯
એ કબીર! એ માયા એવી ડાકણ છે કે તે બધાંને ખાઇ જાય છે, પણ સંતપુરૂષા જેએનું મન ઇશ્વર તર′′ લાગેલું. હાય છે તેને માયા લલચાવી શકતી નથી.
(૧૨૪)
એક હરિ એક માનિની, એક ભગત એક દાસ; દેખા માયા કયા ફિયા, ભિન્નભિન્ન કિયા પ્રકાશ
માયાના બે પ્રકાર છે, પહેલા (ઉત્તમ) પ્રકાર પરમેશ્વર તરફની માચા અને બીજો (અધમ) પ્રકાર તે સ્ત્રીએ (તરફના હવસ) છે; જે પરમેશ્વર તરફ જાય છે, તે ભગત થાય છે, જે સ્ત્રી તરફ ચાને ઇન્દ્રિઓનાં વિષયા તરફ ખેચાય છે તે નાકર બને છે, એવા એવા અનેક પ્રકારના માયાના ખેલે છે, તે તમે જીવે.
( ૧૨૫)
માયા દીપકે નર પતંગ, ભ્રમે ભ્રમે પડત; કહે કશ્મીર ગુરૂ જ્ઞાનસે, એકાં ઉખરત.
માયા ચાને ઇટ્રિએને ગમતી વસ્તુ, તે દીવા છે, ને તેની ઉપર ઝીપલાં માર્યાં કરતા માણસ, તે પત ંગિયું છે.
ઇંદ્રિનાં વિષયે વડે સુખ
