________________
જીવનું ઇશ્વરને ભુલી જવું.
(૭૭) પાંચ ઘાટકા પિંજરા, સો તે અપના નહિ;
આપના પિંજર તહાં બસે, અગમ અગોચર માંહિ. પંચ ભૂત યાને પાંચ મૂળ પદાર્થો, પૃથ્વિ, પાણી, અગ્નિ, હવા ને આકાશનું બનેલું આ શરીર, તે કાંઈ આપણું હંમેશનું રહેઠાણ નથી. આપણું શરીર એટલે આપણું ખરૂં પિતાપણું ખરું સ્વરૂપ તે તે જગ્યા છે, જેને આ ઇઢિઓથી પહોંચી શકાતું નથી, ને જોઈ-જાણી શકાતું નથી ત્યાં છે યાને પરમેશ્વરમાંજ છે.
(૭૮) સગા હમારા રામજી, સહદર હય પુની રામ;
ઐર સગા સબ સગમગા, કેઈ ન આવે કામ.
આપણે, (જીવન) ખરે સગે પરમેશ્વરેજ છે, આપણે ભાઇભાડું પણ તેજ છે; બાકીના બીજા કહેવાતાં બધાં સગાં વહાલાંઓ માત્ર નામનાજ અને પિતાના સ્વાર્થનાજ છે, કઈ જરાએ કામ આવવાનું નથી.
(૭૯) ચલ ગયે સે ના મિલે, કિસકે પુછું બાત;
માત પિતા સુત બાંધવા, જુઠા સબ સંગાત. જેઓને હું પુછું છું, તેઓ કહે છે કે હમારાં સગાંવહાલાંઓ ચાલી ગયાં તે કઈ પાછાં મળતાં નથી; માટે મા, બાપ, છોકરો કે ભાઈ એ સર્વ “મારાં છે,” એમ સમજવું એ માત્ર બે ખ્યાલ છે.
(૪૦) કયા કિયા હમ આયકે, ક્યા કરેંગે જાય?
ઇતકે ભર્યું ન ઉતકે ભયે, ચલે સે કુલ ગમાય. આપણા જીવે આ છે દુનિયામાં) આવી શું કીધું, અને મરણ પછી ત્યાં જઈ શું કરવાના હતા ન તો આપણે આ દુનિયાના થયા, કે ન તે પેલી દુનિયાના થયા, અને એ રીતે જેઓ ગયા, એટલે કે “હું કેણ છું” એ
