________________
કબીર વાણી.
(૭૩) કરી કરામત જગતકી, રાજ રીત અંધાના
સાહ્ય ક્યિ તાહે સપકે, આ૫ છુપે કરી આન,
પરમેશ્વરે જગત પેદા કીધી, અને જગતને ચલાવવા કાયદાઓ મુકરર કીધા તે પછી તું (જીવ)ને વૃધ્ધિ કરવાને માટે, યાને તારૂં પ્રગટિકરાણુ આગળ ચલાવવાને, જગતને તારે હવાલે સોંપીને, તારી ઉપર પિતાને સહાય નાંખે અને પછી પોતે ઇશ્વર નજર આગળથી છુપાઈ ગયા.
(૭૪) એક બુંદ તે સબ કિયા, નર નારીકા નામ; સે તું અંતર જ લે, સકળ સ્થાપક રામ. તે એક મુળ યાને પરમેશ્વર છે, જેમાંથી આ બધું છે, અને નર-નારી, એવાં નામે બન્યાં છે, તે પરમેશ્વર સર્વ વ્યાપક થઇને બધે રહ્યો છે, તેને તું તારા અંતર (હૈયા)માં શોધ.
(૭૫) એક બુંદ તે સબ કિયા, એક દેહકા ખિસ્તાર;
સે તું ક્યું બિસારીયા, અંધે મુંજ ગમાર? તે એક મુળે (પરમેશ્વરે) આ બધાં જગતનું વિસતાણું કીધું છે; આ જગત છે તે ઇશ્વરનું મેટું શરીર છે, અને આપણું સર્વે તે એક મોટા અંગના માત્ર ભાગે છઈએ, અને તેનાથી જ જીવીએ છીએ, યાને આપણું જીંદગીને આધારજ ઇશ્વર છે, ત્યારે તેને, એ આંધળા, મૂર્ખ અજ્ઞાની! તું કાં વિસરી ગયો?
સબ ઘટ સિત્તર રામ હય, ઐસા આ૫ સે જાન; આપ આપસે બંધીયા, આપે ભયા અજાણ
સર્વ આકારે અને શરીરમાં પરમેશ્વર છે એવું તું તારી મેળેજ જાણી લે; તું તારી મેળેજ પિતે બંધાઈ ગયું છે તેથી “તું પતે કેણ છે?” એ વાતથી તુ અજાણ થઈ ગયું છે, અને તે તું ભૂલી ગયા છે.
