________________
શાસ્ત્ર ભણ્યાથી પડિત થવાતુ નથી.
(૫૧૫)
પંડિત પર્વતે મેદકા, પુસ્તક હસતિ લાડ; ભકિત ન જાણી રામકી, સમે પરિક્ષા બાદ.
જ્યારે વેદ વાંચવા બેસે છે, ત્યારે તે પુસ્તક તેની હસી કરે છે, ને જાણે તેને કહે છે કે, પડિતજી! તમે બધી પરિક્ષા પસાર કીધી! પણ પરમાત્માની ભકિત તે શું અને તે કેમ કરવી, એ તમે હજી જાણ્યુ' નથી!
(૫૬)
પતે ગુનતે જનમ ગયા, આશા લાગી હેત; ખાયા આજ કુમતને, ગયાજ નિક્ળ ખેત.
૧૫૦
શાસ્ત્ર ભણતાં ને સમાવતાં આખા જન્મ કહાડયા, પણ મનમાં તે પેાતા વિષેજ વિચાર રહેલા છે, ને પરમાત્મા તેા છેજ નહિ; ત્યારે કબીર કહે છે કે એવા એવકુફા ખરાં તત્વને ગુમાવી, પેાતાનાં ખેતરને ફળ વિનાનું રાખે છે, ચાને તે ખરૂ સાક કરી શક્તા નથી.
(૫૧૭ )
સંસકૃતહિ પંડિત કહે, બહોત કરે અભિમાન; ભાષા જાનકે તર્ક કરે, `સા નર મુદ્દે અજ્ઞાન.
વારવાર માટા સંસકૃત વાકયા બાલીને પંડિતજી મેાટાઇ દેખાડયા કરે કે જાણે તેના જેવા હિરાયાર્ કાઇ નહિ; પણ કખીર કહે છે કે માત્ર ભાષા જાણી ખાટી ખાટી તો કરે તે મૂખ અને અજ્ઞાની છે.
(૫૧૮ )
આતમ દ્રષ્ટ જાને નહિ, નાહવે પ્રાતઃકાલ; લાક લાજ લિયે રહે, લાગા ભરમ પાલ,
આત્મિક (Spiritual Eye) દ્રષ્ટી શું છે તે પંડિત જાણુતા ન હાવાથી, સહવારે ઉઠી નાહવુ' ધાતુ' બધુંએ કરે, તે લેાક લાજ રાખી બાહેરની ક્રિયા ને રેવાજોનું પાળણ કરે, ને એટલુ` કરી સમજે કે હું હવે પવિત્ર થયો છુ, પણ ક્બીર કહે છે કે એ તેના માત્ર ખોટા ભ્રમ છે.
