________________
શોધ-ખોળની પગદંડી પર . सामने थामी भुताली' भi६त; मो४त. 'सरस्वती
म.२५॥' भ. पडेली. ७६त. (२-४). Juथा भु. भi lit२ : ‘पनअप्पकुपित; 'कोली'; 'पटिबिंब'. 'सरस्वीताम२९' (७५२नी मानी टीम पडेली था गुढियनी था' (= '4 ')न भंगलायरानी uथा जोवान व्युं छे. બીજી ગાથા પણ તે જ સંદર્ભની હોવાથી તેમાંથી હોવાનો ઘણો સંભવ છે. બૃહત્કથા'ની ભાષા પૈશાચી હોવાનું જાણીતું છે. પરંતુ હેમચંદ્રાચાર્ય પાસે જે પરંપરા હતી તે अनुसार ते पैशायीनो मे २-यूलिपैशायि' 3 'यूलिपैशायी' छे.
પરિશિષ્ટ નિત્તી-દોલ્વીએ પોતાના પ્રાકૃત વ્યાકરણકારો વિષેના પુસ્તકમાં નમિસાધુના ટિપ્પણમાં આપેલ પ્રાકૃત વ્યાકરણનો સાર અને “સિદ્ધહેમનો પ્રાકૃત વિભાગ–એ બેમાં જે સમાન સૂત્રો અને ઉદાહરણો મળે છે તેની જે સૂચિ આપી છે, તે અહીં નીચે રજૂ કરી છે.
માગધી. નમિસાધુ
હેમચંદ્ર १. रसयोर् ल-शौ मागधिकायाम् । रसोर् ल-शौ (२८८)
(रेफस्य लकारो दन्त्य-सकारस्य (मागध्यां रेफस्य दन्त्य-सकारस्य तालव्य-शकार)
च स्थाने तालव्य-शकारः । यथासंख्यं
लकारस्तालव्य-सकारच भवति ।) . २. एत्वमकारस्य सौ पुंसि ।
अत एत्सौ पुंसि मागध्याम् (२८७) (एसो पुरिसो : एशे पुलिशे। (एशे पुलिशे।
पुंस्येवैत्वम् : तं शलिल) पुंसीति किम् : जलं।) 3. अहं वयमोर् हगे आदेशः । अहं वयमोर् हगे (3०१)
(हगे शंपत्ते । हगे शंपत्ता ।) (हगे शंपत्ता) ४. जद्ययोर् यकारो भवति । यस्य च । ज-ध-यां-यः (२८२)
(याणदि । याणावदि । मय्यं । (याणादि । यणवदे । मय्यं । अय्य विय्याहले ।)
किल विय्याहले आगदे ) ५. क्षस्य स्कोऽनादौ ।
क्षस्य-क: (२८६) (यश्के । लश्कशे।
(मागध्यामनादौ वर्तमानस्य क्षस्य =को अनादावित्येव । क्षय-जलधरः जिह्वामूलीयो भवति । खय-यलहले इति न स्यात् ।) य-के । ल-कशे । अनादावित्येव ।
खय-यलहला । क्षयजलधरा इत्यर्थः ।'
