________________
[Àાકસાહિત્યમાળા મણુકા-૬
જતાં જતાં કુંવર માલદે મૂડિયાને ગામ પઢાંચ્યા. ત્યાં ગામની ભાગાળમાં કૂવાની પનઘટ છે, ત્યાં સાંઢને બેસાડી, ને પાસેના ઝાડ તળે પામરીની સેાડ તાણીને સૂઈ રહ્યો. સાંઢ ઉપર બહુ રૂપાળે! સામાન ખાંધ્યા હતા, તે વગડાનાં જાનવર બધાં લેવા આવ્યાં. કૂવાની પાણિયારી પણ જેટલી હતી એટલીમાત્ર તેને જોઈ રહી છે. ત્યાં કુંવરીને ખખર થઈ, કે, ફૂવાના પનઘટ ઉપર કાઇ નવે! મનખ આવ્યા છે.” તેને જોવાને કાજે એ એની નણંદને કે', કે હીંડા બેન ! આપણે પાણી ભરવા જઈ એ.' કુવા પર જઈને જોવે, તેા પેલા માણુને સૂઈ રહેલું ભાયું, પણ તેની પામરી એળખી. કુંવરી એની નણું≠ને સાંઢને વિષે કે' છે, કે ‘આ શું જાનવર છે ? એને લાંખા લાંખા પગ છે, લાંખી હાડ૧ છે, મેં ટૂંકા ઢંકા કાન છે. આપણે એના ઉપર ચઢીને એક ગીત ગાઈ એ. તે કે' કે, ‘મારા ભાઈને ઘેર તેા એવાં જાનવર બહુ છે, તે તમને કાલે દેખાડીશ. આમાં તે શું જોવું છે?' તેા કે, ‘ના, એ તે કાલે જોશું, પણ આના ઉપર ચઢીને એક ગીત ગાઈ એ, ને પછી આપણે પાણી ભરીને ઘેર જશું !'
૩૦૦
પછી સાંઢ ઉપર બેસીને ગાય છે :
એવા શું ઊંઘ્યા હૈ, તુને કેવી નિંદરા જી ? અને તને આવ્યા અવેરી અવતાર, મારા લાલ હૈ, તું૦
એ સાંભળીને પેલે! ઝપ્પ લઈને ઊઠ્યો, ને સાંઢ પર બેસતે કે સાંઢ મારી મેલી. વગડામાં હીલ્યાં જાય છે. ચાળીશપચાશ ગાઉ કાપી નાખ્યા.
પછી માલદે મૂડિયાને ખખર થઈ, કે 'તમે નવી બાયડી લાવ્યા 'તા. એને, ને તમારી બેન ને કાક આવ્યા'તા તે લઈને જ્ગ્યા એ તેા.' હવે માલદેની આગલી બાયડી હતી તેને એ ખાલાવતા ૧. ડાક.
