________________
નર ગયા, ને વાત રહી ]
૨૯૯ મૂઆ જીવતાની ખબરો રે, પરણ્યાની પામીએ છે. બે બે ને પાંદડલે રે, રાણે વડલે પિયે જી. વડો થયો છે કાંઈ ગેર ગંભીર, મારા લાલ રે, પાલણપરની સાંઢે રે ક્યારે આવે બેસવા છે ?
હવે માલદે મૂડિ કરીને એક બીજા મુલકને રાજા હતો. તે નગરીઓ સેરઝધર૧ કરી નાખતે, ને બીજાનાં રાજપાટ પડાવી લેતે. તે ફરતે ફરતો કુવરીના મુલકમાં આવ્યો, ને કુંવરીને બહુ સારી ભાળી, તેથી તે નગરીને સેરઝધર કરી નાખીને કુંવરીને ત્યાંથી લઈ 'ગ્યો. સીમાડે જતાં ખીજડર હતો, તેની સાથે કુંવરીએ પિતાના પરયા વખતનું પાનેતર હતું તેની ગાંઠે ચિઠ્ઠી બાંધીને ભરાવ્યું, ને કે, “કુંવર ! આની એંધાણીએ તમે આવજો !” માલદે પોતાના ગામમાં જઈને પરણવાનો સામાન કરવા લાગ્યો, ત્યારે કુંવરી કે કે “રાજા! જે તું મારા ઉપર જુલમ કરશે, તો મારું મૃત્યુ થશે. માટે પરણવાની વાત મારી મુનસફી ઉપર છોડ.” તેણે તેમ કર્યું. એ બાઈ ત્યાં ખાય છે, પીએ છે ને મોજ કરે છે. હવે પિલી તરફ કુંવર સાંઢા, ને લાવલકર લઈને કુંવરીને ગામ આવ્યો, ને વડ હેઠળ સાઢે કરી. ત્યાં એક મનીખક હું જેવો ઉતાવળિયો હતો, તે કુંવરને કે કે, ‘તમે આવ્યા તે ખરા, પણ સુંદર કુંવરીને તે માલદે મૂડિયા કરીને એક રાજા આવ્યા તે ઈ ઉપાડી ગ્યો.” એ સાંભળીને કુંવર રાતેપીળો થયો, ને એક સાંઢ પર કાઠે નાખીને ત્યાંથી ચાલી નીકળ્યો. સીમાડે પેલું પાનેતર મળ્યું. પછી પેલી ચિઠ્ઠી ઉકેલીને વાંચે છે,
પરણ્યાનાં પાનેતર રે, ખીજડીએ ભરાવિયાં છે, એ એંધાણીએ રે, રાણા તમે આવજે, મારા લાલ રે, જીવતાં હઈશું તે આપણુ ભેટશું જી. ૧. પાયમાલ, ૨. શમીવૃક્ષ, ૩. માણસ ૪. મારા જે,
