________________
નર ગયા, ને વાત રહી ]
૨૯૭ ચોકીપહેરે કરીએ છીએ, પણ આપણે દરબારમાં કઈ દી' પેઠા નથી; પણ દાસી બોલાવવા આવી છે, તે એની પાછળ પાછળ જવું. હવે એ જેમ જેમ આગળ આવે છે, તેમ તેમ દાસીઓ હેઠેથી તાળાં મારતી આવે છે. ઉપર પહોંચ્યા પછી રાણુઓ કે', આપણા દરબારમાં ખાતર તે પડ્યું છે, પણ તમે થાકેલા હશે, એટલે અમે પાણી કાઢી આલીએ, તેથી નાઈઈ રાઈ જમો. 9ત્રીશાં શાક ને બત્રીશાં ભેજન કર્યા છે, તે સાત રાણીઓ, અમે ને આઠમો રાજા તમે ભેગાં બેસીને જમીએ.”
કુંવર કે “મારે ના'વું યે નથી ને જમવું યે નથી, ખાતર પડ્યું છે તે જગ્યા મને દેખાડો.” ત્યારે રાણીઓ બોલી: “ખાતરે નથી પડ્યું, ને કાંઈ નથી પડયું. અમારે રાજા વજે ઉઘરાવા ગ્યો છે, તે સાંભળ્યું છે કે ત્યાં મોત પામ્યું છે, તેથી હવે અમે તમારી રાણુઓ, ને તમે અમારા રાજા. આપણા મુલકમાં રાજ કરી ખાઈએ. તેથી ભેગા બેસીને જમવાનું કહીએ છીએ.'
કુંવર કે', હું તો તમારા ભેગો બેસીને નહીં જમું, એથી રાણીને માઠું લાગ્યું. તે કે’ કે, “અમારાં તેત્રીશાં શાક ને બત્રીશાં ભેજન તમે બગાડ્યાં.” ને પછી હુકમ કીધે, કે, એ “કુંવરને બાંધીને સામી ખીંટીએ ભરાવી મૂકો.” એમ સાત દા'ડા લગણ બાંધી મૂકો, એવા વિચારે, કે થાકશે એટલે ભેગે બેસીને જમશે. પણ કુંવર કે, કે “મારું માથું ઉતારીને લઈ જાવ, પણ હું નહીં જમું.” ત્યારે મેં'લની પૂઠે એક અવાવરુ ઊંડા અંધારે કૂવો હતું, ને તેમાં સાપ-વીંછી બઉ રહેતા'તા, તેમાં કુંવરને નાખી દીધો. કુંવર માંહે ભૂરે કાંતણ જેવો થઈ ગ્યો. પેલે અવતારે ધરમનીમ કર્યા હશે, તે ફક્ત જીવતો રહ્યો.
છ મહિના થ્યા, એટલે રાજા વવેરો ઉઘરાવીને પાછા વળ્યો. આવીને રાણીઓને પૂછયું, કે “આપણે નેકર કયાં ગયો ?' રાણી
૧. ગત ૨. પૂર્ણ
