________________
[ ઢાકસાહિત્યમાળા મણુકા-૬
પર ઝટકા થઈ ગયા છે, તે અમે
કુંવર કે', ખાપના સુમ, આ ઝટકા પર લટકા, ને લટકા નિશાની શાની લેવા રઈએ ?' લાક કે' કે, ‘ નિશાની હૈાય તે। અમારા રાજા તમાને શિરપાવ કરે.’ એ સાંભળીને કુંવર એવે ત્રાડચો કેની, તે પેલા લાકે ઊઠીને નાસી જવાના વિચાર કર્યાં. પછી કુવર ઘાંયજાને કે', કે આઝાના ઘરમાં ફલાણે ઠેકાણે ઢાલની ગાદી છે તે તું સામી ને સામી ઝાલીને લાવ, નહીં તેા અવળી ઘાણીએ ઘાલી, માસિયું તેલ કાઢી, ઘેાડાની ચાંદીએ ચાપડાવીશ.’ ઘાંયો એઞાને ઘેર પહોંચ્યા, ને ઢાલ સામી ને સામી પકડી રાખીને લાવીને ગાદી આગળ મૂકી.
૨૯૬
રાજા નિશાનીએ જોઈને કે” ‘ ભાઈ! તમારા કયા મુલક ને કયા દેશ ? ' તે કૅ’ ‘ અમારા મુલક તે! ખહુ છેટે છે. ઉજણુ શહેર અમારે મુલક છે.'
"
રાજા કૈ’ ‘ તમે કયા મુલકમાં જાએ છે ?
કુંવર કે’ ‘ શેર અનાજ મળે એ ઠેકાણે અમારે જવું છે.' રાજા ૐ”, ‘ તમારે નાકરી રહેવું છે ?' તેા કે', ‘હા, અમારી પેટ ભરાઇ થાય, તેા નેકર રહીએ.’ તે કે’, ‘બકેલો, શું લેશે? ’ કુડવર કૈ', · દિન ઊગે ને સામેા થાય, એટલે સવા લાખ ટકા લેઇશું.' રાજાએ એને નાકરી આપી, પાતે વજે-વેરા
6
ઉઘરાવવાને મુલકમાં ગયા.
તે ઉઘરાવતાં ઉઘરાવતાં ખાર વરસ થઈ જવા આવ્યાં. રાજાને સાત રાણીએ હતી. તેણે દાસીએને એવું કીધું કે, ‘આપણા નાકરને એવું કે' કે દરખારમાં ખાતર પડ્યું છે, તે પગેરુ કાઢવું છે, તેથી તમે હાલે..’ એમ પરપંચ॰ કરીને કુંવરને મે’લે ખેલાવ્યા. કુવરના સમજ્યામાં એમ આવ્યું, કે આપણે બાર બાર વરસથી
૧. મચ.
