________________
૨૮૪
[ લોકસાહિત્યમાળા મણકો-૬ જઈને વાડમાં પેસી ગયા. માળણ ત્યાં જઈને કે” કે “મારા પીટયા, સૂઈ શું ખ્યો છે? બે ચેસેરો ગૂંથીને એક કુંવરને મૂક, ને એક ઘડાને મૂક, તે કાંઈ આલશે. પછી કુંવરે તેને બાર બાર રૂપિયાની બે મહાર કાઢીને આલી.
માળણ પૂછે, “ભાઈ ! તમે કયા મુલકમાંથી આવે છે, ને કયાં જશે ?'
કુંવર કે', “શેર અનાજ મળે એ ઠેકાણે આપણે જવાનું છે.” માળી કે કે “ભાઈ, તમારે સાથી રે'વું છે?” સાથીપણે રે'વું હોય તે તમને કણબીને ઘેર મૂકું.' તે કે “હા.” માળણે ગામમાં જઈને બધે બૂમ પાડી, કે, “કોઈને સાથી રાખવો. હોય તે મારે ઘેર મારો ભાઈ આવ્યો છે. રાખ હાય ઈ હાં ડે.” કણબી પૂછવાને આવ્યા, કે “તમે દાનગરીશું લેશો?” તે કે, તમારા ગામમાં અપાતું હોય, તેથી રૂપિયે એ છો.”
એક કણબી પઠણ કરીને પોતાને ઘેર લઈ ગયો. હવે કહે છે: વીરા મારા, મોટે ને પરોઢિયે વહેલા ઊઠજો જ, અને તમે જાજે લુહારીને હાટ, મારા લાલ રે, મોટાં ને કાંઈ જોટાં રે, કેશોમાં કઢાવજો જી.
સવારને પિ૨ થયો છે. કુંવર લુહારની કોઢ જઈને કસ્બે કરીને પિતાને ઘેર આવ્યો. ઘેર એને રોટલા કરી આલ્યા, ને ભાત સાથે બંધાવ્યું–એનું ને કુતરીનું, કૂતરી એને ખેતર દેખાડવાને કાજે નીકળી છે. તે હાલતી હાલતી ગઈ. તે બે ગાઉએ ખેતર આવી રિયું છે ત્યાં જઈને ઊભી રહી. એટલે પેલો કુંવર હળ છેડીને ઊભો રહ્યો. પછી હળ નાડયું. નાડીને તત્પર થયા, એટલે કૂતરી પાછી હાલી. કૂતરી હાલી એટલે બળદ હાલ્યા, ને બળદ હાલ્યા એટલે વાંસે કુંવર હાર્યો. હવે એને થાક બહુ લાગે છે. વિચાર કરે કે, “બાર વાગતા નથી. બાર વાગે તો હું
૧. રેજી, ૨. કેશ-હળનું હથિયાર, ૩. બાંધ્યું.
