________________
નર ગયા, ને વાતો રહી ]
- ૨૮૦ સૂત. વાડીમાં નવસે ને નવાણું કૂવા હતા, તેનાં નીર સુકાઈ ગ્યાં'તાં. કુંવર જઈને સૂતે, એટલે કૂવા ભરાણા, ને બાગ ખીલીને હરિયાળો થયે. ઢેરો સાથે ફરતાં ફરતાં ગોવાળિયા એ બાગની પાંહે આવ્યા, ત્યાં પેલાં લીલાછમ છોડવા ને રૂપાળાં ફૂલ ભાળ્યાં, એટલે અંદર પઠા. મસ ફૂલ ચૂંટીને ઢારમાં નીકળ્યા. ઢેરેની વખત થઈ એટલે ઢેર ઘર તરફ વળ્યાં. માળણનું ઘર ગામની ભાગોળમાં હતું ત્યાં ગેવાળિયાએ તેને બૂમ પાડીઃ “ચાંપલી, રે ચાંપલી ! તારી ઝાંપલી ઉઘાડ, તારી વાડી લીલીહિમ !”
પિલી ચાંપલી એક ધોકાણું લઈને મારવા નીકળી, કે” મારી મશ્કરી કરે છે ?' પણ ફૂલ ભાઇયાં એટલે વિચાર કર્યો કે, બાર બાર ગાઉ લગણ મારી વાડી વતરક બીજી વાડી નથી, ને આ ગેવાળિયા ફૂલ ક્યાંથી લાવ્યા ? ટોપલી લઈને પોતાની વાડીમાં જેવા કાજે જાય છે, ને જઈને જુએ, તો વાડી લીલીહિમ જેવી થઈ રહી છે. કે, ‘માને ન માને, પણ મારી વાડીમાં કેક માટે માનવી આવીને ઊતર્યો લાગે છે.” | માળણુ વાડીમાં શેાધે છે, ત્યારે દેવતાઈ ધેડે બાંધેલો દીઠા, ને પાસે કુંવરને સૂઈ રહેલો ભાઇયો. માળણે ફૂલ ગૂંથીને બે ગજરા બનાવ્યા, ને કુંવર જાગ્યો એટલે એક કુંવરને ને એક ઘોડાને મૂક્યો. કુંવરે બે મહાર કાઢીને આપી. માળણ કે કે, “હું તમારી વાટ બહુ દી'થી જોઈ રહી હતી, કે હજી કેમ ન આવ્યા મને મળવા ? ' એમ કહીને પોતાને ઘેર કુંવરને લઈ ગઈ; વાત વિગત કરી. પછી સાંજનો પર થયો, એટલે માળણ કે’, ‘મને મારે ઘણું જ આવીને મારે છે, તેથી તમે દુઃખ લાવશો નહિ.” તો કે “સારું બેન !” એટલામાં માળી આવીને સાંબેલું લઈને ફરી વળે, ને સાત સાંબેલાં એને મેલ્યાં. પેલો કુંવર બેસી રહ્યો હતા, તે માળીના ભાથામાં ન આવ્યા. પછી હળ છેડીને ઘરમાં આવ્યો, એટલે કુંવરને ભાઇ. ભાળતાંની સાથે બીધે તે નાસી
૧. પુષ્કળ ૨. સિવાય..
