________________
72
આ
શ્રી પૃથ્વીચંદ્ર – અને ગુણસાગરનું સરલ - ચરિત્ર
ત્યારે તેણે ભયંકર જંગલમાં સીના રૂદનનો અવાજ સાંભળ્યો. કોઈ દુઃખી સીના રૂદનથી દુ:ખી થયેલો કુમાર અવાજ અનુસાર સ્ત્રીની નજીક આવી પહોંચ્યો. અને તેની ચેષ્ટા ગુપ્તપણે જોવા માંડ્યો.
અગ્નિની જ્વાળાઓ વનને પ્રકાશિત કરી રહી હતી. એવા અગ્નિકુંડ પાસે સ્નાન કરાવેલી, રક્તચંદનના લેપવાળી, રાતાકણેરની માળાને ગળામાં ધારણ કરેલી સ્વરૂપવાન કુમારીકાને તે કાપાલિકે મંડલમાં ઊભી રાખેલી હતી. યોગીના હાથમાં મસ્તક છેદવાની કર્તિકા (કાતર) હતી. તે દેવીની સ્તુતિ કરતો હતો, “હે દેવી ! આ બાળારૂપ બલિગ્રહણ કર.” યોગીએ બાળા તરફ ફરીને છેલ્લે કહ્યુ, “હે બાળા ! તું હવે તારા ઇષ્ટદેવનું સ્મરણ કર. તારા જીવનનો અંત હાથવેંતમાં જ છે.” બાળા કહે છે, “શરણ કરવાને યોગ્ય તારા જેવા યોગી ભક્ષક થાય તો હું કોને સંભાળું ? છતાં પણ સર્વે જીવોના હિતકારી જિનેશ્વર ભગવાનનું મારે શરણ હો અને બીજું શરણ નિષિકુંડલ કુમારનું હો” છુપાઈને રહેલા કુમારે તેનું નામ સાંભળ્યું અને વિચાર્યું કે આ બાળા પોતાનું નામ શી રીતે જાણતી હશે ? તેને આ ન૨રાક્ષસના પંજામાંથી બચાવવી જ પડશે. કુમાર તૈયાર થઈ ગયો. જેવો યોગીએ બલિદાન માટે કર્તિકાવાળો હાથ ઊંચો કર્યો એટલે તરત ‘ખબરદાર' કહીને પાછળથી આવીને કાર્તિકાવાળો યોગીનો હાથ પકડી લીધો. યોગી આ આકસ્મિક બનાવથી ચમકી ગયો. “આવા ભયંકર વનમાં આ પુરુષ ક્યાંથી ? કુમારે ત્રાડ પાડી, “દુષ્ટ ! પાપી ! આ બાળાને હણીને તું તારો નાશ ચાહે છે ?” જ્વાળાઓના તેજમાં કુમારનો પરાક્રમ ભર્યા તેજથી યોગી દંગ થઈ ગયો. તેણે કહ્યું કે “ભક્તિથી મેં જ દેવીની આરાધના કરી હતી. આ બત્રીસ લક્ષણા બાળાના ભોગથી વિધિ પૂર્ણ કરીશ એટલે મારી વિદ્યા સિદ્ધ થશે. મને વિક્ષેપ ના કરીશ.”
“અરે મૂઢ પાપી ! યોગીનો વેષ ધારણ કરવા છતાંય તું કુકર્મ છોડતો નથી. આવું પાપ કરતા શરમ નથી આવતી ? જીવનો ઘાત કરવો એ મહાપાપ છે તું જાણતો નથી ? પાપકર્મથી વિદ્યાસિદ્ધિ ના થાય.” કુમારે જીવદયાનો
