________________
શ્રી પૃથ્વીચંદ્ર - અને ગુણસાગરનું સરલ - ચરિત્ર
રાજાના કહેવાથી પુરોહિત વિનયંધર સાથે કપટ મૈત્રી કરી. મૈત્રી આગળ વધી એટલે એક દિવસ નિર્દોષ વિનયંધર પાસે કંઈક લખાવ્યું પણ વિનયંધરે એને નકામું ગણી ફેંકી દીધુ. એ ભોજપત્રને ધીમેથી પુરોહિતે લઈને પોતાના ખીસામાં સેરવી દીધું. અને રાજા પાસે આવી તેમને ધરી દીધું. રાજસભામાં રાજાએ વિદ્વાનો સામે એ ભોજપત્ર ધરી વાંચી સંભળાવવાની આજ્ઞા કરી. વાંચી વિચારીને વિદ્વાનોએ કહ્યું, ‘મહારજ ! આનો વિનયંધરનું લખાણ છે. આપને ક્યાંથી મળ્યું ?”
39
રાજાએ નાટક શરૂ કર્યું “મારા અંતઃપુરમાંથી આ કાગળ પકડાયો છે. એમાં શું લખ્યું છે તે કહો.” પત્રમાં વાસનાયુક્ત વાણી હતી. વિદ્વાનોએ બચાવ કર્યો કે વિનયંધર તો પવિત્ર અને શીલવ્રતનો ઉપાસક અને ધર્મીઓમાં શિરોમણી છે. તે આવું ના લખે. આ તો કોઈ કાવતરૂં જણાય છે. અનેક મંત્રીઓને શિખામણ રાજાએ માની નહી અને વિનયંધરને પકડીને કારાગારમાં પુરી દેવાનો અને તેની સ્રીઓને અંતઃપુરમાં ચોકી પહેરા નીચે રાખવાનો હુકમ કર્યો. નગરમાં હાહાકારમાં મચી ગયો. રાજાનો હુકમ બજાવી કોટવાલ વિનયંધરનું મકાન સીલ કરી વિનયંધર અને તેની ચાર સ્ત્રીઓ રાજા સમક્ષ હાજર કરી. ચારે સ્ત્રીઓને જોઈને રાજા આનંદમાં આવી ગયો. તેને થયું દેવાંગનાઓને પણ શરમાવે એવી ચાર રમણીઓને પોતે મનાવી લેશે.
રાજાએ વિનયંધરને કારગૃહમાં પૂરી દીધો અને ચારે સ્ત્રીઓને અંતઃપુરમાં મોકલી દીધી. વિનયંધરનો પક્ષ લેનારા નગરજનોને જો વિનયંધર શુદ્ધ હોય તો સાબિત કરે એમ કહી તિરસ્કારથી કાઢી મૂક્યા. સભાનું કામ પૂર્ણ કરી અંતઃપુરમાં ચાલ્યો ગયો. અંતઃપુરમાં રહેલી એ ચારે સતી સાધ્વી સ્ત્રીઓની રાજાએ ખૂબ સારી ખાન, પાન, વસ્રની વ્યવસ્થા કરી ખુશામત કરી. પણ એ ચારેય જણે ખાન-પાન સર્વેનો ત્યાગ કરી નવકારમંત્રનું સ્મરણ કરતાં જિનેશ્વરનું ધ્યાન કરવા લાગી તેમની પાસે નિર્લજ્જ અને નફ્ફટ રાજાએ પોતાના તરફ વાળવા દાસીઓને મોકલી. પણ દાસીઓને તેમણે
