________________
16
શ્રી પૃથ્વીચંદ્ર - અને ગુણસાગરનું સરલ - ચરિત્ર
દૂર એક
“સતી ! દુઃખમાં ધીરજ રાખજે. ભવાંતરનું તારુ મહાન પાપકર્મ હવે નામશેષ થઈ ગયું છે. સૌ સારું થશે. હજી તારે આ પુત્ર સહિત ઘણો કાળ રાજસમૃદ્ધિ ભોગવવાની છે.” એટલું કહી દેવી અદૃશ્ય થઈ ગઈ. પોતાના બંને કોમળ હાથો વડે બાળકને તેડી લાવતી નદીના કાંઠે વૃક્ષ નીચે આવીને બેઠી. અનેક વિચારો તેના મનમાં આવવા માંડ્યા. તેને થાય છે જો તેણે પહેલા શ્રમણીધર્મ સ્વીકાર્યો હોત તો આવી આપદા ના આવત. જેઓ શીલધર્મથી સુશોભિત છે, તેમજ જિનેશ્વરના આગમોનો અભ્યાસ કરવામાં જ જે પોતાનો સમય વ્યતિત કરે છે તેવા શ્રમણશ્રમણીને તેણે હૃદયપૂર્વક વંદન કર્યા. આ ગોઝારી રાતનો અંત આવ્યો અને પ્રાતઃકાળનો સૂર્યોદય થયો. વાતાવરણ રમણીય બની ગયું. કુદરતનું સૌંદર્ય જોવામાં કલાવતી પોતાનું દુ:ખ વીસરી ગઈ.
પ્રાતઃકાળે સૂર્યોદય થતાં સિંધુનદીના જળમાં સ્નાન કરવા આવતા એક તાપસની નજર કલાવતી પર પડે છે. તાપસ વિચારે છે, “આ કોણ હશે ? વનદેવી કે વિદ્યાધરી ? પોતાના બાળકને લઈને ક્રીડા કરવા આવેલ નાગકન્યા કે નૃત્યાંગના ?” કોઈ દિવસ નહીને આજે સ્ત્રીને જોઈને તાપસ ચકિત થઈ ગયો. ધીમે ધીમે કલાવતી પાસે આવ્યો. અને પૂછ્યું. બહેન,
આ ભયંકર જંગલમાં તમે ભૂલા પડ્યા છો ? તમે ગભરાશો નહી. મને ધીરજથી કહો, “તાપસ પુરુષની મધુરવાણી સાંભળીને પહેલા તો શંકાશીલ બનેલું તેનું મન શાંત પડ્યું. તેણે કહ્યું, દુઃખ અને દુર્ભાગ્યના યોગે અહીં આવી પહોંચેલી એક અનાથ સ્ત્રી છે. તાપસ કહે છે તેમનો આશ્રમ નજીકમાં છે, “કુલગુરુ તમારું સ્વાગત કરશે અને ધર્મોપદેશ આપશે. તેનાથી તમારું દુઃખ દૂર થશે અને કુલગુરુ માર્ગ પણ બતાવશે.”
કલાવતી બાળકને લઈને તાપસ સાથે તપોવનમાં જાય છે. અને કુલગુરુને વંદન કરે છે. કુલગુરુ તેને અહીં આવવાનું કારણ પૂછે છે. સાંભળીને કલાવતી રડવા માંડે છે. કુલગુરુ તેને વિશેષ ના પૂછતા આશ્વાસન આપે
