________________
10
શ્રી પૃથ્વીચંદ્ર - અને ગુણાસાગરનું સરલ - ચરિત્ર
પ્રતિદિવસ વિવિધ સુખો ભોગવતાં તેમનો કેટલો સમય પસાર થઈ ગયો તેની એ દંપતિને ખબર પણ પડી નહી. દુઃખમાં અલ્પ સમય પણ દીર્ઘકાલ જેવો લાગે છે જ્યારે સુખમાં દીર્ઘકાળ પણ અલ્પ થઈ જાય છે. મનુષ્યને દુર્લભ એવા ભોગો ભોગવતા કલાવતીએ એક સુંદર ભાગ્યવાન ગર્ભને ધારણ કર્યો. તેની પ્રતીતિરૂપે લાવતીને એક રાત્રે સુંદર સ્વપ્ન આવ્યું. સ્વપ્નમાં તેણે રાત્રીના છેલ્લા પ્રહરમાં ક્ષીરોદધિ જળથી ભરેલો સુવર્ણ કળશ જોયો. એ મનોહર કળશના ગળામાં પુષ્પમાળાઓ ગુંથેલી હતી. સુંદર ચિત્રવિચિત્ર કમળથી એ કળશનું મુખ ઢંકાયેલું હતું. એવા એ કળશને જોતા સવારના મંગલમય નાદોથી તે નિંદ્રામાંથી જાગૃત થઈ. જાગીને અત્યંત હર્ષ પામી શંખરાજાને પોતાના સ્વપ્નની વાત કરી. અને પતિને સ્વપ્નના ફળ વિશે પૂછ્યું. શંખરાજાએ અત્યંત વહાલ અને ખુશી સાથે કહ્યું, “રાજયપુરાને ધારણ કરવામાં સમર્થ એવો પરાક્રમી પુત્ર થશે અને આપણા મનોરથ ફળશે.”
કલાવતી શાસ્ત્રની રીત પ્રમાણે ગર્ભને પોષવા માંડી. ગર્ભને પોષણ મળે તેવું ભોજન કરતી હતી અને ઔષધ પણ લેતી હતી. સાથે જડીબડીઓ બાંધી હતી અને ગર્ભના રક્ષણ માટે ઈષ્ટદેવની આરાધના પણ કરતી હતી. આ રીતે નવ માસ પૂરા થયા એટલે પ્રથમ પ્રસુતિ પિતૃગૃહે થાય તેવો રિવાજ હતો. એટલે વિજયરાજે રાજસેવકોને મોકલ્યા. તે રાજસેવકો દત્તના ઘેર આવી ગયા. બીજે દિવસે રાજસભામાં જવું તેવો નિર્ણય લેવાયો. પરંતુ કલાવતીને ખબર પડી એટલે તરજ તે દત્તના મકાનમાં દોડતી આવી. કુટુંબના સમાચાર પૂછડ્યા અને ભાઈએ મોકલેલું ભેટશું લઈને રાજભવનમાં પાછી ફરી.
: રંગમાં ભંગ :
રાતનો સમય હતો. રાજમહેલ અનેક પચરંગી દીપકોથી ઝગમગી રહ્યો હતો. શંખપુરના નાનામોટા રસ્તા તેમજ અનેક ધનાઢયોના તથા રાજ્યાધિકારીઓના આવાસોમાં દીપકો પ્રકાશી રહ્યા હતા અને તેમની સમૃદ્ધિને સૂચવતી પચરંગી પતાકાઓ હવામાં લહેરાઈ રહી હતી. રાજમહેલના
