________________
શ્રી પૃથ્વીચંદ્ર - અને ગુણસાગરનું સરલ - ચરિત્ર
તે સ્વપ્ન અનુસાર પુત્રનું નામ રાખ્યું ગુણસાગર. માતાપિતાને આનંદ પમાડતો, નગરની નારીઓ વડે રમાડાતો, કલા અભ્યાસ કરતો ગુણસાગર યૌવનવયમાં આવ્યો. નગરની દરેક યુવતીઓ ગુણસાગરને સ્નેહની નજરે જોવા માંડી. પરંતુ ગુણસાગર અલિપ્ત હતો. એક દિવસ ગુણસાગરને કોઈ શ્રેષ્ઠીની આઠ કન્યાઓએ માર્ગમાં જતો જોયો. આઠે કન્યાઓની દૃષ્ટિ ગુણસાગરમાં સ્થંભી ગઈ. આઠેય કન્યાના માતાપિતાએ કન્યાઓનો નિશ્ચય જાણી રત્નસંચય શ્રેષ્ઠીને વાત કરી. એ શ્રેષ્ઠીઓની વિનંતી રત્નસંચયે સ્વીકારી લીધી સ્વીકારી લીધી અને આઠેય કન્યાઓ સાથે વિવાહ નક્કી કર્યા. એક દિવસ પોતાના મહાલયની અગાસીમાં ઉભો ઉભો ગુણસાગર કુમાર નગરીનું અવલોકન કરી રહ્યો હતો ત્યારે તપથી ખુશ થયેલા એક મુનિને ગોચરી અર્થે નગરમાં ભ્રમણ કરતા જોઈ કુમારની નજર તે મુનિ પર પડી. અને ત્યાં જ સ્થંભી ગઈ. “આ મુનિનો વેશ કેવો આનંદકારી છે. ભૂમિ તરફ દૃષ્ટિને સ્થાપન કરતા મંદ ગતિએ કેવા ગમન કરી રહ્યાં છે ? આવું મુનિપણું મેં પણ ક્યાંક અનુભવેલું છે.” મુનિને જોઈને વિચાર કરતો ગુણસાગર ત્યાં જ મૂર્છિત થઈ ગયો. માતાપિતા અને પરિવાર ઝટ દોડતા આવી મૂર્છા વાળવાના પ્રયત્ન કરવા લાગ્યા. અનેક ઉપાયોથી જ્યારે ગુણસાગર સ્વસ્થ થયો ત્યારે દુઃખી થયેલા તેના પિતાએ પૂછ્યું, “હે પુત્ર ! અકાળે તારા શરીરને શું થયું ? કોઈ રૂપવતી લલનાને જોઈને મૂર્છા આવી ગઈ ? મને કહે, હું તરત જ તેને મેળવી આપું.” કુમાર ગુણસાગર બોલ્યો, “પિતાજી ! એવી મોહની રમતમાં મને જરાય મજા નથી આવતી. કારણ કે દેવગતિમાં મેં દેવલોકના સુખ સારી પેઠે ભોગવ્યા છતાં જીવને તૃપ્તિ થઈ નહિ તો મનુષ્યના આ તુચ્છ ભોગોથી જીવને તૃપ્તિ શી રીતે થશે ? હે પિતાજી ! તમે જો મારા મનોરથ પૂર્ણ કરવાને પ્રસન્ન થયા હો તો મને શ્રમણપણું અંગીકાર કરવાની રજા આપો. કારણકે ઝરૂખામાં ઉભેલા મને મુનિદર્શન જ્ઞાનથી પોતાનો પૂર્વભવ જાણ્યો અને પિતા પાસે દીક્ષા લેવાની રજા માગી. પુત્રની વાત સાંભળી પિતા ગ્લાનિ પામ્યા અને કહ્યું. “પુત્ર ! અત્યારે તારો દીક્ષાનો
'
213
