________________
શ્રી પૃથ્વીચંદ્ર - અને ગુણસાગરનું સરલ ચરિત્ર
પુરુષે સુંદરીને હાજર કરવા ફરમાવ્યુ. પિતાના ઘેર રહેલી પૌષધવ્રતવાળી સુંદરીને દેવીએ સિદ્ધપુરુષ પાસે હાજર કરતાં બોલી, “અરે પાપી ! આવા પાપકાર્યમાં મને જોડીને તે તારી શક્તિનો દુરુપયોગ કર્યો છે.” એ સિદ્ધપુરુષે પેલા ચારે દુષ્ટ પુરુષોને સુંદરીને બતાવીને કહ્યું, “તમારી ઇચ્છાવાળી સ્ત્રી આ રહી, જેમ રૂચે તેમ કરો.' ચારે પુરુષો જે પહેલો સ્પર્શ કરે તે પહેલો રમે એવી શરત કરીને દોડ્યા. પણ વચમાં જ વનદેવી એ તેમને અટકાવી દીધા. એ ચારે દુષ્ટોને અટકી ગયેલા જોઈ સિદ્ધપુરુષ ભયથી કાંપવા માંડ્યો. અને સુંદરીના પગમાં પડી ગયો. “હે ભગવતી ! તારી પવિત્રતાને હું પામર જાણતો ન હોવાથી મેં આ અકાર્ય કરેલું છે તો મારા આ એક અપરાધની ક્ષમા કર. હું બીજીવાર આવો અપરાધ કરીશ નહિ. મને અભય આપ.” આ સ્થિતિમાં પ્રાતઃકાળ થયો. નગર હિલોળે ચડ્યું. લોકો ભેગા થયા. રાજા પણ ખબર પડતા મંત્રી સાથે આવી પહોંચ્યો. એ દુરાચારી અટકી ગયેલા પુરુષોને તેણે હકીકત પૂછી. જવાબ મળ્યો નહીં એટલે પેલા સિદ્ધપુરૂષે અભય મેળવીને બધી જ હકીકત રાજાને જણાવી. દેવીએ પણ તે પુરુષોને મુક્ત કર્યા એટલે પુરુષોએ પણ વૃતાંત કહી સંભળાવ્યું કોપાયમાન થયેલા રાજાએ ચારેય પાપીઓને જેલમાં પુરી દીધા અને સિદ્ધપુરુષને અભય આપેલું હોવાથી માર્યો નહિ પણ દેશ નિકાલ કર્યો. રાજાએ સુંદરીના ચરણને નમસ્કાર કર્યા અને એના પિતા વસુપાલ શેઠને કહ્યું કે એ પિતા ધન્ય છે જેમને આવી મહાસતી પુત્રી છે. શેઠે નમ્રતાથી જવાબ આપ્યો કે રાજા પણ ધન્ય છે જેમના રાજમાં આવી મહાસતી વસે છે. રાજાએ પ્રસન્ન થઈને પિતા અને પતિને કરમુક્ત કર્યા અને સુંદરીનું કિમતી વસ્ત્રાલંકારથી સન્માન કરી શીલસુંદરી નામ જાહેર કર્યું. શીલના પ્રભાવથી પ્રસિદ્ધ થયેલી શીલસુંદરી ચિરકાળ પર્યંત સુખ ભોગવીને સ્વર્ગમાં ગઈ અને પરંપરાએ મુક્તિ પામી.
137
આ પ્રમાણે શીલવ્રત ઉપર બોધ કરવાથી મારી સ્ત્રીઓએ પરપુરુષનો નિયમ સ્વીકારી ચોથું અણુવ્રત અંગીકાર કર્યું. “હે પૂર્ણચંદ્ર ! હું તેમના વ્રતથી પ્રસન્ન થયો. મુનિએ આ કામ તો સારૂ કર્યું હવે મારી સ્ત્રીઓ વ્યાભિચાર કરશે નહિ. એટલે હવે હું મુનિને એક એક પ્રહાર જ કરીશ.”