________________
શ્રી પૃથ્વીચંદ્ર - અને ગુણસાગરનું સરલ - ચરિત્ર
કહો. કઠીનમાં કઠીન કાર્ય પણ હું કરીશ.” પરિવ્રાજકે કહ્યું, “પોતાનું કલ્યાણ ઇચ્છતા હોય તેમણે કુલક્ષણવંત વસ્તુઓ ગમે તેવી પ્રિય હોય તો પણ તેનો ત્યાગ કરવો જોઈએ. તારી પુત્રીઓને વસાભૂષણથી સજ્જ કરી પેટીમાં પૂરીને ગંગાના પ્રવાહમાં વહેતા મૂકી દે જેથી તારા કુળનું કુશળ થાય.”
106
શ્રેષ્ઠી ઘેર આવ્યા અને બંને બહેનોને વસાભૂષણથી સજ્જ કરી પેટીમાં પૂરીને તાપસના કહેવા પ્રમાણે ગંગા-પ્રવાહમાં તરતી મૂકી દીધી અને ઘેર જઈ પુત્રીઓનું શોક કાર્ય કર્યું. આ વાત જાણી ખુશ થયેલો પરિવ્રાજક પોતાના મઠમાં આવી શિષ્યોને કહેવા લાગ્યો, “મારી ભક્તિથી પ્રસન્ન થઈને ગંગાદેવીએ હિમાલયથી મારા મંત્રની સિદ્ધિ માટે પૂપકરણથી ભરેલી એક પેટી ગંગાના પ્રવાહમાં તરતી મૂકી છે. તે આજે આવી પહોંચશે. તમે તરત જાઓ અને તેને ઉઘાડ્યા વગર મારી પાસે લાવો.” પરિવ્રાજકની વાતથી વિસ્મય પામેલા શિષ્યો મઠથી દૂર બે ગાઉ, પ્રમાણભૂમિએ જઈને ગંગામાં પેટી શોધતા આમ તેમ ફરવા માંડ્યા. દરમિયાન વચમાં એક ઘટના બની ગઈ.
તે ભદ્રક શહેરનો સુભૂમ નામે રાજા નાવમાં બેસીને ગંગાનદીની સહેલ કરી રહ્યો હતો. તેણે આ પેટી જોવાથી પોતાના માણસો મારફત લેવડાવી અને નદી કાંઠે રહેલા પોતાના મહેલમાં મંગાવી. એને ઉઘડાવી તો અદ્ભૂત સ્વરૂપવાળી બહેનો જોઈ મોહ પામી ગયો અને મંત્રી આગળ રૂપની તારીફ કરવા માંડ્યો. રાજાની આવી વ્યાકુળતા છતાં દુઃખના માર્યા બે માંથી એક પણ બોલી શકી નહિ. મંત્રીએ કહ્યું, “આવી શ્રૃંગારથી શણગારેલી કન્યાઓ કારણ વગર કોઈ ત્યાગ કરે નહિ. કોઈ એ પોતાની સ્વાર્થ સિદ્ધ માટે ગંગામાં આ બન્ને બાળાઓને વહેતી મૂકી હશે. માટે આ કન્યાઓ લઈને બીજી બે સ્રીઓને પેટીમાં મૂકીને વહેતી મૂકી દો. કોઈકે કહ્યું, “અરે ગંગાને વળી સ્ત્રીઓનું શું કામ ? બે વાનરીઓને મૂકી પેટી વહેતી મૂકી દો એટલે પત્યું.” રાજાને આ વિચાર પસંદ પડી ગયો. જંગલમાંથી વાનરીઓ મંગાવી પેટીમાં પૂરી ગંગામાં પાછી તરતી મૂકી દીધી.
