________________
તે સાંભળી સાર્થવાહે કહ્યું, હે મહાયશ! આ તે તને મારવાને જ પાખંડિચંડાલનો પ્રયત્ન હતે. કેમકે પ્રાણુ વધ વિના કદાપિ મંત્રસિદ્ધિ થતી નથી.
પણ તારા પુણ્યોદયે, યમ સમાન કાપાલિક પાસેથી તું છૂટી ગયે. નહીંતર તો તું યમમંદિરે પહોંચી ગયો હેત, ત્યારે દ્રોણે કહ્યું : ખરેખર એમ જ છે. જે મેં કંઈપણ સુકૃત ન કર્યું હોત, તો આ ઉપાધિમાંથી બચી શક્ત જ નહીં. એમ કહી સાર્થવાહ સાથે ચાલ્યો તેના સ્થાને ગયા. ત્યાં ભોજન સમય થયો હઈ દેવગુરુનું સમરણ કરી, દીન-અનાથે ઉદ્ધાર કરી, દ્રોણ સાથે સાર્થવાહ ભેજન કરવા બેઠો. બાદ તેમણે તંબેલપાન કર્યું, પછી તેને ઉચિત સમયે પૂછ્યું.” “હે કલ્યાણકારી! તમારે ક્યાં જવું છે? શું કારણ? ત્યારે તેણે સર્વ હકીકત કહી. તે સાંભળી સાર્થવાહે કહ્યું: પિતાના જીવની જેમ જ બીજા જીવનું રક્ષણ કરવું જોઈએ. જે અશુભઅનિષ્ટ સંગની પ્રાપ્તિ થાય છે તે જીવઘાતથી ઉત્પન્ન થયેલ પાપનું જ પરિણામ છે. વળી કલ્યાણકારી પુરુષ! તારૂં જે કાર્ય છે તે સિદ્ધ થયું નથી, માટે પોતાના નગરે જવું પણ ઉચિત નથી, જે તારી ઈરછા હોય, શરીરની અનુ કૂળતા હોય, તે મારી સાથે ચાલ. હું દક્ષિણ ભાગે જાઉં છું. તારે પણ નિર્વાહ થશે.
પરોપકારી સાર્થવાહની વાત કબૂલ કરી. બંને જણાએ કાંચીપુરી તરફ પ્રયાણ કર્યું. સાર્થવાહે ભડાપગરણાદિ ગધેડા વગેરે ઉપર નાંખી દીધું. સાથે પ્રયાણ આદર્યું ત્યાં માર્ગમાં અટવી આવી.
