________________
* ૪૪ :
જ ચેાગ્ય છે. એમ તેમણે નિશ્ચય કરી શરીરની મમતા તજી. પછી નિઃસ્પૃહી તે મુનિવરે જયમ ગલ મુનિને પેાતાના નિશ્ચય જણાવ્યેા. તેમણે પણ નિશ્ચય જાણી તેને અનુમતિ આપી. તેમણે શુભમુહૂતે સ'ધ સમક્ષ, દેવ-ગુરુને નમસ્કારપૂર્વક ચાર આહાર સંબંધી પ્રત્યાખ્યાન કર્યું, અંગાર્દિ સૂત્રાના શ્રવણપૂર્વક તે મહાત્માએ કેટલેાક કાળ પસાર કર્યાં. અંતે ૫'ચનમસ્કાર સ્મરણપૂર્ણાંક તે કાળધર્મ પામી અચ્યુત દેવલાકમાં દેવ થયા.
તે દિનથી જયમંગલ મુનિ પણ ભવની ભીષણતા ચિંતવતા વિશેષ સંવેગી બન્યા. છ, અઠ્ઠમાદિ તપશ્ચર્યા કરી, એકાંતમાં રાત્રીએ દુષ્કર પ્રતિમા વહન કરીને રહ્યા. આ બાજુ તે પુત્રની હત્યારી, પાપીણી અપરમાતા, પેાતાના દુષ્ટ ચારિત્રથી પતી ભયભીત થઈ ભાગતી, ક્ષુધાતૃષાથી પીડાતી, દુ:ખને વહન કરતી આશ્રમપદને વિષે પ્રાપ્ત થઈ. તેને તાપસાએ જોઈ, ક’-મૂલ-લાદિ દાનવટે સત્કારી. વૈરાગી એવી તે તાપસીત્રત સ્વીકારી ત્યાં જ રહી. એકવાર શરીરમાં વિસૂચિકા નામને વ્યાધિ ઉત્પન્ન થયા. રાગના પ્રતિકાર કરવા અસમર્થ તે મૃત્યુ પામી અને વ્યંતરી થઈ.
નિષ્કારણ વૈરી તેણે વિભગજ્ઞાન દ્વારા જયમ ગલ મુનિને પ્રતિમામાં રહેલા જોયા કાયાત્સગ ધ્યાનમાં લીન તેમની ઉપર એ વૈરભાવથી ઉપસગ કરવા લાગી. વૈરી વેર લીધા વિના છૂટે નહીં, વૈરથી વિનાશ અવશ્ય થાય છે. અને તે દુષ્ટ વ્યતરીએ રાત્રીએ ભય કર વાતાવરણ સર્જી, અટ્ટહાસ્ય કરતી ભીષણનયનવાળી રાક્ષસીના રૂપે વિર્યો. મુત્કાર કરતાં
