________________
: ૪૩ :
તેની ગદિત વાણી સાંભળી જયમ'ગલ રાજર્ષિ ખેલ્યાઃ “હે મહાભાગ્યશાલી! એમાં મારા શે। ઢોષ ? પૂકમથી જ આમ ખન્યુ'! છતાં ઇચ્છિત મેળવવા તુ ઉદ્યમવંત થા, કૈવલ તારા ઉદ્ધાર કરવા જ અમે ગુરુ પાસે આજ્ઞા લઈ અહીં આવ્યા છીએ. “ તા તા ભગવત! સમ્યક્ પ્રકારે મારા નિસ્તાર કરજો.” એમ કહી વજ્જૈન કરી તે પેાતાના મહેલે આવ્યેા. જમાલિ નામના મેાટા પુત્રને રાજ્ય આપી, તેણે કાલેાચિત સકાર્યો કરી, ભાગસુખને ત્યજી જયમ'ગલ-મુનિ પાસે દીક્ષા અ'ગીકાર કરી. તેએ જીવમાંથી શિવ બનવાના રાહે ચઢયા, સવ સાધુ ક્રિયાના તે અભ્યાસી થયા. સમાધિમય, સ* કલ્યાણથી યુક્ત જાણે નિઃશ્રેયસની પ્રાપ્તિ કરી હાય, તેમ માનતા, નિષ્કલંક ચારિત્રનુ' તેએ પાલન કરવા લાગ્યા.
એકવાર વિચરતાં તે અને રાજર્ષિ હસ્તિનાપુર નગરે આવ્યા. વેદનીય ક્રમેહૃદયના વશથી કુવલયચંદ્રરાજર્ષિને જરાદિ રેગેા સમકાળે ઉત્પન્ન થયા. તેનું શરીર બગડવા લાગ્યું. તેના હાડકાં ઢીલા થઈ ગયા. તેથી તેએ પ્રતિદિન આવશ્યક ક્રિયા કરવા અસમર્થ થયા. તેમનું સૂત્રાદિનુ` પરા વન કરવાનું કામ અટકી ગયું. ત્યારે તેમણે વિચાર્યું": સયમસાધના માટે જ શરીરની પુષ્ટિ. આહારાદિ ગ્રહણ, પશુ સયમની સાધના થઈ શકતી ન હેાય, તેા મને આ શરીરવડે પણ શું? તેથી ક્ષણભ’ગુર અસાર રાગાયતન એવા શરીરને મારે ધર્મારાધના વડે પેાષવુ જોઇએ. જો ધર્મારાધના પણુ સીદાતી હાય, તેા શાસ્ત્રોક્ત વિધિપૂર્વક શરીરના ત્યાગ કરવા
