________________
કે ૪૫ :
સપવડે તીક્ષણ દાંતવડે ચામડાને ફેડતી. એમ તેણે વિવિધ ઉપસર્ગો કર્યો. પણ ધર્મધ્યાનમાં અડેલ તે મુનિ જરાપણ ફેલાયમાન થયા નહીં. મુનિને નિશ્ચલ જાણ, સમસાગરમાં લીન જોઈ, પાપીણું તે મુનિને ઉપાડી સમુદ્રમાં નાંખવા તૈયાર થઈ.
આ બધા ઉપસર્ગો અવધિજ્ઞાનથી કુવલયચંદ્ર દેવે જાયા. તુર્ત જ અશ્રુતદેવકથી પવનવેગે તેમની પાસે આવ્યા,
ધાતુર, દુષ્ટ ચેષ્ટા કરતી વ્યંતરીને દૂર કાઢી. ત્રણ પ્રદક્ષિણા કરી મુનિને વંદના કરી. - હવે ક્ષિતિમંડલને પ્રદીપ્ત કરનાર, તિમિરનાશક, દિશાપ્રકાશક સૂર્યદેવ ગગનમંડલને શોભાવવા લાગ્યા. તે સમયે મુનિવરે કાર્યોત્સર્ગ પાર્યો. તેઓ યોગ્યસ્થાને બેઠા. ફરીથી દેવે વંદના કરી. અને વિસ્મય પામેલા મુનિવરે પૂછયું. “ હે કલ્યાણકારી ! મહાસરવશાળી! તું કોણ છે? શા માટે તે વંતરીને હઠાવી! એ તે મને પૂર્વકૃત દુષ્કૃત અપાવવામાં સહાયક થઈ. પરમાર્થથી તે મારે એનું સન્માન કરવું જોઈએ,
અહે! સમતાસાગર મુનિના વય! મુખાકૃતિ સમરસથી તરબળ! મિત્રીભાવનું જીવંત પ્રતીક ! ધન્ય છે, તેમની સમતાને! ધન્ય છે મુખકમલમાંથી નીકળતી વાણુને ! ધન્ય તેમની મિત્રીભાવનાને ?
શત્રુ પ્રત્યે મિત્રતા દાખવનારાઓને વૈરની જવાળા ભરખી શકતી નથી. તેમની ઉત્તમ ભાવના જાણું દેવે કહ્યું : અહો ! તમે કહ્યું તે સત્ય છે. પણ “ઉત્તમચારિત્રધારી ઉપર ઉપસર્ગ
