________________
: ૩૮ :
થયો. હર્ષાવેશમાં આવી પિતાના પહેરેલા સર્વ આભરણે તેને આપી દીધા. પછી ગામમાં પ્રવેશ કર્યો.
કુલપુત્રના ઘરે તેણે જયમંગલ રાજવીને જોયા. તરત જ સેનાપતિ, પ્રધાનાદિ ચરણકમલમાં નમી પડયા. પછી સર્વે યેગ્યસ્થાને બેઠા. કુલપુત્ર તે આ બધું જોઈ જ રહ્યો. ત્યાં રાજવીએ પૂછયું : “તમે અહીં કેમ આવ્યા? કેવી રીતે આવ્યા ત્યારે તેમણે કહ્યું: “દેવ ! સાંભળો. મધ્યરાત્રીએ તમે જયશેખર રાજપુત્રની આપત્તિ દૂર કરવા, એકાકી અપરમાતાના આવાસે ગયા હતા. ત્યાર પછી આપના કાંઈ જ સમાચાર નથી, તમારી ખૂબ શોધખોળ કરી પણ તમારો પત્તો લાગે નહીં એ નાથ ! તમે ક્યાં ગયા? ક્યાં રહ્યા? આપનું શું થયુ? તે અમે કઈ જાણતા નથી. ઘણી શોધખેાળને અંતે પણ આપને પત્તો લાગ્યો નહીં.
ત્યારે અપરમાતા પાસે ગયા. અને પૂછયું તે કહ્યું: રાજપુત્ર તે તુરત અહીંથી નીકળી ગયા હતા. તે સિવાય હું કશું જ જાણતી નથી. આ સાંભળી સર્વ લોકે આકુળવ્યાકુળ થઈ ગયા.
આપના વિયોગથી આબાલ વૃદ્ધ સૌ કોઈએ પાનભેજનને ત્યાગ કર્યો. અંતઃપુર મરવા તૈયાર થયું. અહીં કિનારાની સમીપવર્તી કેટલાક દુષ્ટ લોકે તલવારાદિ લઈ દેડી આવ્યા. અમે મહાકણે તેમને સામને કર્યો. અમારી સ્થિતિ કડી થઈ. આંખમાંથી અશ્રુધારા વહાવતાં જાણે પાતાલમાં પ્રવેશ કરવા ઇચ્છતા ન હોય, તેમ પ્રધાનલોકે અધોમુખે રહ્યા.
