________________
: ૩૯ :
હતા. ત્યાં તે પુણ્યયેાગે કાઈ ચૂડામણ શાસ્ત્રના પરમાર્થને જાણનાર પુરુષ આવ્યેા. દાનાદિ પ્રદાનપૂર્વક તેને અમે પૂછ્યું : “ અમારા સ્વામી કથા છે? તેણે પશુ શાસ્ત્ર દ્વારા જાણીને સર્વ વૃત્તાંત અમને કહ્યો.
""
વિષયપ્રયાગ પછી નદીપ્રવાહમાં તણાઇ ગભીરય ગામમાં ગયા. ત્યાં સુધી તમારી સહકીકત કહી. તેના વચનથી અમને આશા બંધાઈ. તેની સવિશેષ પૂજા કરી. પછી અમે પ્રયાણ આદર્યુ. પવનવેગી ઘેાડા દ્વારા અવિલંબિતપણે અમે અહીં આવ્યા. પુણ્યાયે અમને આપના દર્શન થયા. હે નાથ ! પ્રસાદ કરે!! અશ્વરત્ન ઉપર આપ આરૂઢ થાઓ.
ત્યારબાદ તેણે ઉપકારી કુલપુત્રની વસ્ત્રાદિ પ્રદાનપૂર્વક પૂજા કરી અને અશ્વારૂઢ થઈ ત્વરાથી પ્રયાણ કરતાં તે સર્વે પડાવ આગળ આવ્યા. વધામણી થઈ અને રાજપુત્રના સમાચાર સાંભળી, જીવતા આવેલા જોઈ દુષ્ટ-અપ૨માતા ત્યાંથી ભાગી ગઈ. જયશેખર તે આ બધી વાતાથી અજાણુ હતા. તેથી તે તા ત્યાં જ રહ્યો. રાજાએ બધી વાત કહી. અપરમાતાની દુઃચેષ્ટા જણાવી, અને તે જોઈ સ`સાર ઉપર વિરાગદષ્ટિથી નીહાળતા રાજવી ચિંતનમાં ડૂબી ગયા.
અહેા! તે ધન્યાત્મા ! પુણ્યાત્મા ! જેએ સમગ્ર સ’સારવાસ ત્યાગી પ્રત્રજ્યા અગીકાર કરે છે ! વળી તૃણુ–મણી, શત્રુ-મિત્રને સમદષ્ટિથી જોતા, સયમની સાધના સાધતા તે મુનિપુગવાને ધન્ય છે ! જેએ રાજ્યલક્ષ્મીને સાપની કાંચળીની જેમ ત્યજી મેાક્ષસુખ માટે ઉદ્યમી બને છે. અરે!
