________________
: ૩૦ ક
સ્થિતિવાળું મારૂં' મન જવા માટે નિર્ણય કરી શકતુ નથી. તા હવે હું શું કરૂ? એક બાજુ પિતાશ્રીની દર્દ ભરી આરજૂ મારા હૃદયને કારી નાંખે છે તેમજ શબ્દદેહે પ્રગટેલ પિતાશ્રીની હાચવેદના જાણી મન વિચારશ્રેણીએ ચઢયું છે. તા બીજી માજી ભાઈના વિચાગ ! તથા વાત્સલ્યેાધિ પિતાની મનેવેદના, દનની ઉત્સુકતા જાણી, તેથી હે રાજપુત્ર ! તું જ કહે, મારે શુ કરવુ' જોઈએ ? તેણે કહ્યુ', હું મહાભાગ્યશાળી ! આપણા પ્રણયભગ કરતાં માતા-પિતાના પ્રણયભંગ કરવા ઉચિત નથી. તુ' જલ્દી જા. હું પણ તારી સાથે આવીશ. આકુળવ્યાકુળતા તજી પિતૃવદન નીહાળવા જલ્દી પ્રયાણ કરીએ.
એહ! તમે એમ શા માટે કહેા છે ? નાયક વિનાનું આ રાજ્ય કાણુ ચલાવશે! પાછળથી તમને પશ્ચાત્તાપ થશે. કેમ તમે પિતાની હિતશિક્ષા ભૂલી ગયા ? તેા તમે રાજ્યનુ સુખભર પાલન કરે. હું પણ માતા-પિતાને પૂછીને ફરી આવી જઇશ.
અશ્રુપૂર્ણ નયને અનેક પ્રધાનાદિ પુરુષા, ઘેાડા-હાથી સહિત જયમ ગલકુમારે કૈાસ બીનગરી તરફ પ્રયાણ કર્યું, અવિન્નપણે, અવિલ'બિતપણે પ'થ કાપતાં કાસ'બીનગરી સમીપે આવી પહેાંચ્યા. પુત્ર આગમનના સમાચાર રાજવીને મળ્યા. પછી મહાત્સવપૂર્વક પુત્રના નગર પ્રવેશ કરાવ્યા. પિતા–પુત્રનુ અપૂર્વ મિલન થયું. ચિરકાળ પછી પિતા-પુત્રનું મિલન જાણે ગંગા યમુના નદીનું મિલન જ જોઈ લેા! રાજપુત્રે પિતાના ચરણારવિંદમાં વંદના કરી. તેમણે પણ પ્રીતિપૂર્ણાંક
