________________
: ૨૯ :
હે પુત્ર? તારી વિરહવેદનાથી આકુળ ખનેલ, તારા દન માટે ઉત્સુક બન્યા છે. તે તું જલ્દી નિઃસ′શય પણે આવી જા. અને પિતાને સુખ ઉપજાવ,
પત્ર વાંચી અંદર આન' છતાં રાજપુત્રનાં નયનમાંથી અશ્રુધારા વહી રહી હતી, રાજપુત્રની આવી સ્થિતિ જોઇને કુવલયચંદ્રે કહ્યુ, “હે મહારાજ! સવ દુઃખી અવસ્થામાં ધીરતા એ મહાપુરુષનું' અલકાર છે, તે આ શું છે? શું મહાસાગર મર્યાદા મૂકે? ત્યારે કહેવા અસમ જયમ ગલકુમારે પિતાના પત્ર તેને અપણુ કર્યાં, તે વાંચી તેને રહસ્ય સમજાયું. ખરેખર! આ રાજપુત્રનું રૂદન સ્થાને જ છે. પિતાની દુઃખિત અવસ્થાના સમાચાર સાંભળી કેને દુઃખ ન થાય ? સૌ કોઈને થાય.
પછી આશ્વાસન આપતાં કુવલયચંદ્રે કહ્યુ, “હે મહાયશ! તુ શા માટે સ'તાપ કરે છે? તારે જલ્દી જવુ‘ જોઈ એ. આ તા માટુ' કામ છે. વળી હે રાજપુત્ર ! ધનવિસ્તાર, રાજ્ય કે પ્રિયજનના મેળાપ સુલભ છે, પણુ માપિતાનું દર્શન દુર્લભ છે, પુત્રદર્શનાભિલાષી, માતા-પિતાના દર્શન વિના જન્માંતરમાં પણ દુઃખ વિરમતુ નથી, તેથી અત્યારે તારે કાલક્ષેપ કરવાની જરૂર નથી. હું મહાભાગ્યશાળી ! માહને છેડી તારે જલ્દી જવુ યુક્ત છે. એવા તેના વચન સાંભળી જયમ'ગલે કહ્યું. હું મહારાજ! તમે કહા છે, તે સત્ય છે. વળી પિતાની ઈચ્છા ઉલ્લ્લંઘવી ઉચિત નથી. તેમ પ્રેમાનુબંધ પણ છેડવા યુક્ત નથી. તેથી જ
ડાલાયમાન
