________________
| ૩૧ : ચુંબન કરી ખેાળામાં બેસાડી પૂર્વ વૃત્તાંત પૂછો, પછી તેણે લજજાથી અવનત મસ્તકે પોતાને સર્વ વૃત્તાંત કહ્યો. અન્ય વાર્તાલાપવડે સમય પસાર કરી તે પિતાના ભવનમાં ગયે.
નાનાદિ કાયથી નિવૃત્ત થયા બાદ રાજાએ બોલાવ્યા. વિનયપૂર્વક પ્રણામ કરી પિતાના આસન ઉપર બેઠો. પિતાના મુખ સન્મુખ દષ્ટિ રાખી વારંવાર નીહાળવા લાગ્યા, તે વખતે રાજાએ પિતાને અભિપ્રાય રજૂ કર્યો. હે વત્સ! પ્રાણ પ્રિય! તું આ રાજ્ય ગ્રહણ કર. અમે તે પાંચ રાત્રિના મહેમાન છીએ. આત્મશ્રેયાર્થે અરિહદત્ત ગણિની પાસે સંથારક પ્રવજ્યા સ્વીકારી, અમે અણસણપૂર્વક આરાધના કરવા ઇરછીએ છીએ. અત્યાર સુધી તારા વિરહમાં અંદગી પૂરી થઈ. હવે તે અમે ધર્મારાધના કરીએ ને?
પિતાની વાણી સાંભળી રાજકુમાર શોકમગ્ન થયો, શું કરવું? એમ વિચારણું કરતાં તેના મુખ પર ગ્લાનિ છવાઈ ગઈ અને મૌનપણે તે રહ્યો છે, ત્યાં તે રાજવીએ પ્રધાન પુરુષના હાથમાં રહેલ સુવર્ણ કળશવડે રાજ્યાભિષેક કર્યો, ત્યારે તેણે કહ્યું: “પિતાજી! આ શું? આ શું? ત્યારે રાજાએ કહ્યું કે અત્યારે તે આ જ ઉચિત છે. તું રાજ્યનું સુંદર પ્રકારે પાલન કરજે. અમે તે પૂર્વ પુરૂષએ આદરેલ માર્ગે પ્રયાણ કરીએ છીએ. એમ કહી સર્વની સાથે ક્ષમાપના કરી અંત:પુર, નગરજન, સામંતાદિને ખમાવી, અરિહદત્ત ગણિ સમીપે જઈ સંથારક પ્રવજ્યા સ્વીકારી. પછી સમાધિમય ચિત્ત બનાવી, સાધુ પાસે આરાધના સૂત્ર ભણી, અપ્રમત્તપણે
