________________
: ૧૨૦ :
પૂર્ણ હદયથી સંસાર વાસથી મનને વાળી સર્ષની કાંચળીની જેમ દુઃખફલક, દુઃખાનુબંધક સંસારને ત્યજી મેં પ્રજ્ય સ્વીકારી.
હે જવલન મુનિ ! આ મારૂં વ્રત ગ્રહણ પાછળનું કારણ છે. તે સાંભળી જવલન મુનિ ધર્મમાં અત્યંત રક્ત થયા.
હવે જવલન મુનિ કરકમલ જોડી વિશેષ ધ્યાનમાં પરાયણ, સૂત્રાર્થની ભાવનામાં લીન, પરોપકારમાં નિષ્ઠ કાલકેમ ગીતાર્થ થયા. વિજયાનંદમુનિ પણ ત્રીશમે વર્ષે આયુષ્યની પૂર્ણાહૂતિને જાણી, સર્વ જીવોની સાથે ક્ષમાપના કરી, લેખના પૂર્વક અત્યંત સમાધિપૂર્વક કાળધર્મ પામી સહસ્ત્રાર દેવલોકે દેવપણે અવતર્યા.
ત્યારથી જવલનમુનિ પણ તે દિવસથી સંસાર-સ્વરૂપને ચિતવતા વૈરાગ્ય પ્રદીપ્ત થતાં સંયમની સાધનામાં ઓતપ્રેત થયા. એકવાર નગરાદિમાં વિચરતા સેમપુરનગરે આવ્યા, સેમપુર નગરમાં અશોકવન ઉદ્યાનને અલંકૃત કર્યું. હવે તે નગરને રાજા જયસુંદર અધવારે સાથે અશ્વ ખેલવતે ત્યાં આગળ આવ્યું. શિકારમાં આસક્ત તેણે તીક્ષણ બારણે ખેંચી બાને વરસાવતા વનમાં પ્રવેશ કર્યો. બાણુના અવાજને સાંભળી ભયભીત થયેલા પશુપંખીઓ પણ નાસભાગ કરવા લાગ્યા.
રાજા પણ પશુઓની પાછળ ગયે. ત્યાં તે તેણે મુનિ ભગવંતને જોયા. અરે ! અરે! મેં બાણવડે તપસ્વીને હણ્યા ! અરે રે મહાપાપી મારું પાપ શી રીતે દૂર કરીશ! એમ વિચારી અશ્વ પરથી ઉતરી મુનિના ચરણમાં પડે. કેપની
