________________
: ૧૧૪ :
શ્રીદત્તને જીવ વિષરૂપી બાણથી હણાયેલ મહાદુઃખાનુભવ કરતે આર્તધ્યાનમાં તત્પર મરીને મૃગપણે ઉત્પન્ન થયો. પૂર્વ ભવની વેરિણી પત્ની મરીને શિકારી પણે ઉત્પન્ન થઈ. અને તે મૃગને માર્યો ત્યાંથી મરી તે જંગલમાં મહાકાયાવાળો અનેક હાથિણીથી પરિવરેલે હાથી થયે તરુવરમાં નદી વગેરે અનેક સ્થળોએ સ્વછંદપણે વિચરતા એક વાર તેણે ભીષણ વનદવને જે. અનેક જવાળાઓથી વ્યાપ્ત, ધુમાડાના ગાટાએને ઉછાળ, ગાઢ અંધકાર કરતે, વાંસના અથડાવાથી ઉત્પન્ન થતાં તડૂત, અવાજથી જાણે અટ્ટ હાસ્યને કરતો, સર્વ લોકોને કેળિયો કરનાર જ ન હોય, તેવા આકારને એ વનદવ હતે.
હવે મહાપ્રલયને જોઈ તે મહાનુભાવ યુથપતિ પ્રાણ રક્ષણાર્થે ત્યાંથી ભાગી ગયે. જાણે દુષ્ટકમને ઉદય જ ન હેય, તેમ છેડે ગયો ત્યાં તે સ્તક કાદવ, જલ ઉપર વ્યાપ્ત પરાળના મધ્યભાગમાં પ્રવેશે.
હવે વનદાવાનલ શાંત થશે. સુધાતૃષાથી પીડાતે, તે ઝડપથી કિનારે જવા ઉઠ, પણ અગાધ કાદવમાં ડુબેલે, ઘણું દારૂણ દુઃખથી સંતપ્ત જીવતે છતાં મરણ પામ્યો. મરી તે હાથી જવલન થયો.
આ પ્રમાણે ભૂજ પત્રિકાના દર્શનથી પ્રાપ્ત થયેલ જાતિમરણથી પૂર્વભવનું વર્ણન કર્યું. માટે હે પ્રિયા ! તું શંકા કર નહિ. મૂરછીંગત અવસ્થા પૂર્વે અનુભૂતભાવનું સ્મરણ કરતાં પ્રાપ્ત થઈ છે. આ નિધાનભૂત પિશાચને દોષ નથી.
