________________
: ૧૧૩
એકવાર શ્રીદત્ત સર્વ ભાંડને વહેંચી તેના બદલે સુવર્ણ લીધું, રત્નના દસ યુવતિગ્ય શ્રેષ્ઠ અલંકારો ઘડાવ્યા, પછી ભૂજ પત્રિકામાં લખી તેને નિધાન કલશમાં સ્થાપન કર્યું. કોઈને ખબર ન પડે, તેમ ઘર-આંગણે પૃથ્વીતલે કલશ દાટી દીધો. બાકીના દ્રવ્યને ભેગે પગમાં વાપરવા લાગ્યો. એમ તેના સુખપૂર્વક દિવસ પસાર થઈ રહ્યા છે.
હવે આ બાજુ પૂર્વે પરિણીત તેની પત્ની, પત્નીના માન સન્માનાદિને સહન નહીં કરતી ઈર્ષ્યાથી વ્યાપ્ત ચિત્તવાળી દુષ્ટ ભાવના ભાવતી હતી. શ્રીદત્તને મારવાને ઉપાય તે શોધવા લાગી એક દિવસ કેઈપણ ઉપાય નહિ મળતા, તેણે ભજનમાં તાલપુટચૂર્ણ મિશ્ર કર્યું. તેને જમવા માટે આમંત્રણ આપ્યું. તે પણ ભજન કરવા લાગ્યો. સ્વપ્ન પણ
ખ્યાલ નહેછે કે, અત્યારે જ એનું પ્રાણપંખેરૂ ઉડી જશે. જોત-જોતામાં જ ઉત્કટ વિષ પ્રગથી તેને હંસલો ઉડી ગયે અને પિંજર પડી રહ્યું.
શ્રીદત્તની આવી અવસ્થાને જોઈ, આ શું ? એમ કેલાહલ ઉછ. મંત્ર-તંત્રાદિના જાણકારો આવ્યા. તેના લીલી કાંતિવાળા શરીરને જોઈ વિષવિકારના અનુમાન કરાયા. તેણે આ કાર્ય કર્યું તેની સ્વજન વર્ગો શોધ કરી અને તેનું મૃતકાર્ય પતાવ્યું.
વિષપ્રગથી જીવિતનો નાશ કરનાર પ્રથમની સ્ત્રી જ છે, એ જણાતાં તે ઘરથી ભાગી ગઈ અને દુઃખી થઈ. જ્યારે બીજી સ્ત્રી ઘરની સ્વામિની થઈ વીણા વાગે ૮
