________________
: ૧૧૫ : એ સાંભળી બ્રાહ્મણી વિસ્મયને પામીઃ અહે ! મહા આશ્ચર્ય? જે અસંભવિત કાર્યને સાંભળે છે.
જાતિસ્મરણ જ્ઞાનથી તેની દ્રવ્ય ઉપરની આસક્તિ દૂર થઈ ગઈ, તે દિનથી જ જવલન દ્રવ્યની વિરસતા, અને અવશ્ય વિનાશીપણને, અનેક અનર્થને ઉત્પન્ન કરનાર જાણ દીન, અનાથને દાન દેવા લાગ્યો લક્ષમીને સવ્ય કરવા લાગ્યા.
હવે એક દિવસ જાણે રૂપવડે કામદેવ, તેજવડે સૂર્ય, સૌમ્યતાથી ચંદ્ર, પરાક્રમવડે સિંહ, મૂર્તિમંત સાધુધર્મ જ ન હોય, એવા અણગાર ભિક્ષા માટે તેના ઘરે આવ્યા. ત્યારે જવલન રૂપાદિ ગુણદર્શનવડે, પરમપદને અનુભવ, અનેક પ્રકારના ફલ ભેજ્ય સામગ્રીથી પૂર્ણ સેનાને થાળ લઈ આવ્યો. સાધુને દાન આપવા લાગ્યો.
મુનિએ પણ એષણાદિ દોષોની ગવેષણ કરવાપૂર્વક ફલાદિનું નિરીક્ષણ કર્યું. અકલ્પનીય જાણી તેને ત્યાગ કર્યો. ઘરમાંથી પાછા ફરતાં મુનિનાં પગમાં પડી જવલને કહ્યું હે ભગવંત! શા કારણથી તમે આ બધું ગ્રહણ કર્યું નહિ? ત્યારે મુનિએ કહ્યું : હે મહાભાગ! આ કેરી વગેરે ફળ કાચા-સચિત્ત હોવાથી સાધુને કપે નહીં. ત્યારે જવલને કહ્યું: આ ફલવડે સયું. પણ આ સિદ્ધ અન્નને શા માટે ગ્રહણ કરતા નથી? ત્યારે મુનિએ કહ્યું : આ સિદ્ધ અન્ન પણ સચિત્તથી યુક્ત હેવાથી મિશ્ર દેષથી દૂષિત છે. માટે અક૯૫નીય છે. એમ કહી મુનિ બીજા ઘરે ગયા.
મુનિભગવંતની ચર્યાને નિહાળી, પરમ સંતોષને અનુભવતા
