________________
( ४४ )
· तथा-" विनयथी ज्ञान, ज्ञानथी दर्शन ( समकित ), दर्शनथी चारित्र अने चारित्रथी मोक्ष प्राप्त थाय छे, मोक्षमां निराबाध सुख छे. " -चळी विनयथी ग्रहण करेलुं श्रुत तत्काळ फळदायक थायछे, ते शिवायनुं फळदायक थतुं नथी. ते उपर दृष्टांत नीचे प्रमाणे:
विनय उपर दृष्टांत.
राजगृह नगरमां श्रेणिक राजाए एकदा श्री महावीर स्वामीना मुखथी चेलणा राणीना सतीपणानो निर्णय सांभळीने तेणीना गुणधी रंजीत थइ तेने कहां के - " हे प्रिया ! बीजी राणीओना करता केवो अधिक मनोहर प्रासाद हुं तारे माटे करावं ?" त्यारे चेलणाए कां के - " मारे माटे एकस्तंभवाळो प्रासाद करावी आपो.” राजाए विप्रासाद कराववा माटे अभयकुमारने आज्ञा करी. अभयकुमारे कारीगरोने आज्ञा करी. कारीगरो तेवा प्रासादने योग्य मोटा काष्टने
अटवीमां परिभ्रमण करवा लाग्या. तेमणे सारा लक्षणवाळु, घणी छायावाकुं, आकाश सुधी उंचुं, पुष्प फळथी फळेलुं, मोटी मोटी शाखावा अने मोटा स्कंध ( थड ) वाळु एक वृक्ष दी. ते जोइने हर्ष पामेला कारीगरो विचार करवा लाग्या के, - "खरेखर आ वृक्ष देवताधिष्ठित हो जाइए. कां छे के - 'जेवुं तेनुं स्थान पण देवरहित होतुं नथी, तो पछी शुभ लक्षणवाळां मोटां वृक्ष तो देवताना वासरहित शेनाज होय ?' परंतु " आवा देवताधिष्ठित वृक्षनो छेद करस्वाथी आपणा स्वामीने ( राजाने ) कांइ विघ्न न थाओ." एम वि
