________________
સાંતિની શાત્રમાં
સમ્ર
લયમાં એ ઊંડા ઊતરી ગયા અને “ સદા મગનમે રહેના ” એ વાક્ય ચાર પાંચ વાર ફરી ફરી એલાતુ સાંભળી અહે નિસ્વર થયા. સ્વભાવ અને મગનતાની વાત સાથે “ તેરા હૈ સે તેરી પાસે *' એ વાત એને એટલી અંધએવી લાગી કે તેથી એને અંદર પ્રસન્નતા થઇ. એને એમ થયું કે આ મહાન સત્યની શેાધ કરનાર પાસેથી શાન્તિ કયાં છે ? તેની શોધ કરવાની કોઇ ચાવી હાય તા મેળવું. એ ઊઠવાના વિચાર કરે છે ત્યાં તા મ્બુર ગાન આગળ ચાલ્યું. ખેલનારના મીઠા સ્વર, ગળાની મધુર છટા અને ખેલનારની શાંતિ આકાશમાં ખીલેલા પૂર્ણ ચંદ્રની સ્નાને મનુરૂપ હતા. આજે સુસાફરખાનામાં બહુ પથિક ન હેાવાથી શાન્તિનુ વાતાવરણ પણ ઠીક જામ્યું હતુ. સુંદર હલકમાં મલકાતા મીઠા ધ્વનિ મનમેાહક આગ્રહ અવરા સાથે પણ પરિપૂર્ણ માધુર્ય જાળવીને કુદરતી મીઠા ગળામાંથી આગળ વા.
પરકી આશા સદા નિરાશા,
એહે જગ જન સા; વાકાટનકુ કરા અભ્યાસા,
લહા સદા સુખવાસા,
આપ સ્વશાવમે' રે.
અધુ સદા મગનમે રહેના. આ પંક્તિ એ ચાર પાંચ વખત ખેલાઈ, શાન્તિ શેષનાને એના શ્રવણમાં ખૂબ મજા આવી. એને જાણે કાઇ મહાન શેષ થતી હોય તેમ લાગ્યુ. તે ઊઠયા, આગળ ગયા, માખુ પદ સાંભળ્યું અને પદ્મ ખેલનાર પાસે જઈ બેસી ગયા.
