________________
उपदेशमाला
विशेषवृत्तिः
॥ १० ॥
DE
डपयाणएहिं संपत्तो । सोमानयरीए अंतरालपहकय निवेसंमि ॥ ११५ ॥ तस्स दुवारे वरकाणणंमि आवासिओ सुहपएसे । पविरलपरिवारेणं, चिंतामणिभवणमणुपत्तो ॥ ११६ ॥ तं पणमिऊण तम्मत्तवारणे जाव चिट्ठइ निविट्ठो । ता दाहिणलोयणफुरणमाह पियमाणुसाऽऽलोयं ॥ ११७ ॥ पियमाणुसमेलावो, मह कहमिह होइ चिंतए एसो । जक्खपसाएण अहवा मणोरहा के न सिज्यंति ॥ ११८ ॥ एच्छंतरंमि पाडलिसंडाहिव कमलसेणवरधूआ । कमलवई नामेणं, पत्तचिंतामणि महिउं ॥ ११९ ॥ सुहसुरहिकुसुमकुंकुमपभिईपडत्थपडलपाणीए । अणुगम्ममाणमग्गा, सुमंगलाए सुदासीए ॥ १२० ॥ वियसंतनेत्तनीलुप्पलेहिं लच्छीव सिसुकुरंगच्छी । पूइंतेण व तेणं सा दिट्ठा कस्सिह न इट्ठा ॥ १२१ ॥ लच्छी सरस्सईओ, विरोहिणीओ सहंति न हु तेण । उभयसमाहारेणं, मन्ने विहिणा कया एसा ।। १२२ ॥ मयणसरा किर कुंठा, पहवंति न जेसिं माणसं भेत्तुं । तब्भेयकए ईसे, कयासु तिक्खा खलु कडक्खा ।। १२३ ।। एसाऽवस्सं दुस्सद्दवम्महसल्लेण सल्लियस्स दढं । मह हिययस्स विसल्लीकरणंमि महोसही एइ ॥ १२४ ॥ अमयं हिययंगम अंगणाए णंगप्पसंगरंगरसो । सज्जणगोट्ठीसोवाणतिगमहो इह सुहारोहे ।। १२५ ।। इय चिंतिरस्स तस्सावि, संमुहं नेह नीसहसरीरा । अलसवलिएहिं नयणेहिं जोइरी जाइ जक्खपुरो ॥ १२६ ॥ पूइय पत्थइ अलमत्थु, देव! अन्नन्नकंतचिंताए एवं चिय नियमंदिरदुवारगं देहि भत्तारं ॥ १२७ ॥ पुव्वंपि मए दिन्ना, कन्ना इन्हि तु अतिहिसकारो । अणुरूवं आवडियं, इय चिंतिय भणियमोमित्ति ।। १२८ ॥ सह नेउ नियनाहं, लोयणरज्जूहिं जंतयंति व्व । पुण पुण वि तं सपेम्मं, पेक्खंती सा गया सगिहं ।। १२९ ।। `वड्ढचेडीण संलावमायरेणं कराविऊण खणं । नामाभिज्जाणणाईयं परोप्परं जाणियं तेहिं ॥ १३०॥ रणसीहो सह नियमाणसेण चिंतामणिस्स तं भुवणं । भुवणं पि नियइ सुन्नं तो पत्तो निययमावासं ॥ १३१ ॥ कमलवई बीयदिणे, वीणं बाएइ पूइऊण पहुं । पंचमपवंच संचेण, चारुसरमुच्छणाणच्छं ।। १३२ ॥ सीहस्सागंत्तूणं तत्थाssसीणस्स तम्मयमणस्स । तीए नियंतीए तिरिच्छअच्छिणा अप्पिओ अप्पा ॥ १३३ ॥ तोसो वा रोसो वा अणुरागो वाऽणुरागभंगो वा । अन्नोवि वियप्पो
१ चड DI
रणसिंहकथा
॥ १० ॥