Updeshmala

SR No.: 023515
Original Sutra Author: N/A
Author: Unknown
Publisher: Unknown
Total Pages: 574
Language: Sanskrit, Hindi
Classification: Book_Devnagari
File Size: 15 MB

Page 404

उपदेशमालाविशेषवृत्तौ ॥ ३६२ ॥
वासा । खित्तसमुग्ार्थमि, लिहियं भुज्जंमि तह एयं ॥ ४९ ॥ जो वरवासे एए, जिंघित्ता इंदियाणमणुकूले । बिस निसेबइस्सइ, सो वश्चिस्सइ जमगिहंमि ॥ १५० ॥ वरवत्थाभरणविलेवणाई तूलीसुगंधकुसुमाई । मज्जणसिंगाराई, जो काही सो खयं काही ॥ ५१ ॥ इय वाससरूवपरूवणापरं भुज्जयं पि वासंतो । पक्खिविऊण समुग्गो, ठविओ मंजूसमज्झमि ॥ ५२ ॥ सावि हु पवरोवरए, जडिउं पवराहिं कीलीयाहिं दढं । पामुक्का तालित्ता, तस्स कवाडाई निबिडाई ।। ५३ ।। खामित्ता सयणजणं, जिणिदधम्मे नियोजिऊणं च । रन्ने गोउलठाणे, इंगिणिमरणं पवज्जिसु ॥ ५४ ॥ जाणिय परमत्थाए, अह धावीए नराहिवो वृत्तो । तायाओ वि तुद्देसो, गोरविओ किंतु परिभूओ ॥ ५५ ॥ भूवो भणेइ जणणीविणासगो एस तीए तो भणियं । जइ तं स न मारिंतो, तातं कत्तो निवो हुंतो ॥ ५६ ॥ जम्हा तुह पिओ विसभावियऽन्नकवलं गद्दाय भुंजंती । तइ गन्भगए देवी, विसविहुरा मरणमणुपत्ता || ५७ ॥ तम्मरणं च पलोइय, चाणक्केणं महाणुभावेणं । उदरं विदारिऊणं, छुरियाए तुमं विणिच्छूढो ||५८|| तह तुह नीहरिअस्स वि, विसबिंदू जो सिरंमि संलग्गो । मसिवन्नो तेण तुमं, निध ! वुच्चसि बिंदुसारोति ॥ ५९ ॥ आयन्निकण एवं, राया संतावमुवगओ गरुयं । सव्वाए विभूईए, पत्तो चाणक्कपासंमि ॥ १६० ॥ दिट्ठो य सो महप्पा, करीसमज्झट्ठिओ विगयसंगो । 'सव्वायरेण रन्ना, पणमित्ता खामिओ बहुसो ॥ ६१ ॥ भणिओ य एहि नयरं, रज्जं चिंतेहि तेण तो वृत्तं । पडिवन्नाऽणसणोऽहं, विमुक्कसंगो य वट्टामि ॥ ६२ ॥ न य नाऊण वि कहिये, सुबंधुदुब्विलसियं तया रन्नो । चाणक्केणं पेसुन्नकडुविवागं मुणंताणं || ६३ || अह भालयलारोवियकरेण राया सुबंधुणा भणिओ । अणुजाणह देव ! ममं, जह भत्तिमिमस्स पकरेमि ॥ ६४ ॥ अणुजाणिएण तत्तो, सुबंधुणा खुद्दबंधुणा धूवं । दहिऊण तदंगारो, करीसमज्झमि पक्खित्तो ||६५ || सट्टा गए य नराहिवाइ लोयंमि सुद्धलेसाए । वहंतो चाणक्को, तेण करीसऽग्गिणा पत्तो ॥ ६६ ॥ चिंतेइ तओ सम्मं, धम्मज्झाणंमि निष्पकंपमणो । पसरिय निविरीस - करीसकूरपावयपलिप्पंते ॥ ६७ ॥ धन्ना ते सप्पुरिसा, जे नवरमणुत्तरं गया मोक्खं । जम्हा ते जीवाणं, न कारणं हुति दुखणं ॥ ६८ ॥ अम्हारिसा उ पावा, बहुविहजीवाणुवदवं काउं । आरंभासत्तमणा, धीधी जीवंति जीयलोए ।। ६९ ।। हियए
चन्द्रगुप्त
चाणक्यकथा |
।। ३६२ ।।