________________
उपदेशमालाविशेषवृत्तौ
चन्द्रगुप्तचाणक्यकथा।
॥३५४॥
pempereverRECTREPere
भणियमणेणं बारस-मासाणं तेरसो जहा होइ । तह बारसचक्कीणं पि, तेरसोऽहं ति किमजुत्तं ॥ ८॥ कहियं कयमालेणं, एत्तियकाले न कोइ कइयावि। चूलामासोव्व अहेसि, तेरसो चकवट्टित्ति ॥ ९॥ ता तं कोवि न वक्खो, सिक्खाजोग्गो त्ति उग्गकोवेण । ताडेऊण चवेडाए, पाडिओ पाविओ निहणं ॥ ४१० ॥ मरिऊण रुहपरिणामपञ्चलो छट्ठियाए पुढवीए। बावीससागराऊ, सो जाओ नारओ तुरिअं ॥ ११ ॥ तस्स पयंमि उदाई, सामंताईहिं सावयप्पवरो। कायमणिस्स व ठाणंमि, ठाविओ हीरओ स निवो ॥ १२ ॥ पालइ रज्जमवजहि, वन्जिङ उज्जमेइ जिणधम्मे । एयकहा कहिय चिय, उदायिनिवमारगकहाए ॥ १३ ।। जइ अइवल्लहपुत्तो वि, सेणिओ कोणिएण इह निहओ। ता कह बुहाण पुत्ते वि, तत्तओ जुत्तओ नेहो ।। ४१४ ॥ अधुना सहृवारमधिकृत्याहलुद्धा सकज्जतुरिआ, सुहिणोऽवि विसंवयंति कयकजा। जह चंदगुत्तगुरुणा, पचयो घाइओ राया ॥१५०॥
चन्द्रगुप्तगुरुवाणक्यः । भावार्थः कथानकगम्यस्तेच्चेदम्
चणयग्गामो गामो, अभिरामो पामरेहिमासि पुरा । चणिनामेणं माहणकुलुब्भवो सावगो तत्थ ॥ १॥ नीसेसपुरिसलक्षणवियाणगा सूरिणो घरे तस्स । कहवि विहारवसाओ, ठिया सुओ तस्स संजाओ ॥२॥ उग्गयदाढो समयंमि, पाडिओ सो गुरुण चरणेसु । भणियमणाभोगाओ, तेहिमिमो जह निवो होही ॥३॥ सोऊणमिमं चणिमाणेण मा जाओ दुग्गइमिमोत्ति । घट्ठा दंता तस्स य, यमेव कहियं च सूरिणा ॥ ४ ॥ जह जेण जस्स होयव्वमेत्थ तह तस्स होइ तं सव्वं । इय परिभाविय भणिय, पुणो वि सूरीहिं तहवि इमो ॥५॥ बिंबंतरिओ राया, होही चणिपुत्त भावओ तस्स । चाणको इय नामं, सव्वत्थ पसिद्धिमारूढं ।। ६ ।। सुपसत्थलक्खणो सो, कमेण संवड्ढिउं समारद्धो। चउद्सविज्जा ठाणाण, पारगो झत्ति जाओ अ ॥७॥ समणोवासगभावेण, भाविओ सिसुत्ते वि । अणुरूवविप्पवसंमि, लद्धजम्मा परमरम्मा ॥ ८॥ परिणीया एगा कन्नगा य तेणं
UPPeaceDeepeneKER
| ॥३५४ ॥