________________
उपदेशमालाविशेषवृत्तौ
॥ ३२०॥
यत्ति, ताहे सो सवियको ससंको य निग्गओ गओ नियगामं । अम्मापियरो पुच्छइ । पेट्टजाओहं भे पुत्तो नवत्ति । ताणि न IN
0 गुरुप्रत्यनीकसाहिति सम्भावं, अइनिब्बंधे वुत्तो जहा वुत्तो वुत्तंतो, ताहे एसो वेसाहितो मायरं मोयावित्ता ठाणे य ठाविऊण पाणामाए
गोशालकपव्वज्जाए पव्वइओ। विहरंतो य तकालं कुम्मागामे आयावेइ, तस्स य छप्पयाओ जहाहितो रविकरतावियाओ पुहईए पडति ।
दृष्टान्तम् । पडियाओ वि जीवदयाए घेत्तूण सीसे चेव निक्खिवइ । तं गोसालो दह्ण पहुणो उसक्कित्ता भणइ । किं भवं मुणी मुणिओ उयाहु जूयासेज्जायरोत्ति ? । एक्कसि दुन्नि तिन्नि वाराओ भणिए कुविएण मुक्का तं पइ तेउलेसा वहट्टयाए । तदणुकंपाए पहुणा मुक्का सीया लेसा, तीए विज्झाविआ सा तेउलेसा । तं जाणिऊण गोसालो सामि पुच्छिसु । कहं भंते ! संखित्तविउलतेउलेसो पुरिसो भवइ ? भणियं भयवया जेणं गोसाला ! छटु छटेणं अणिक्खित्तेणं तवोकम्मेणं आयावेइ, पारणए सणहाए कुम्मासपिडियाए एगाए य वियडाए पाणस्स जावेइ, जाव छम्मासा तओ संखित्तविउलतेउलेसो भवइ त्ति । एवं विनाय साहणविहाणो गोसालो तेउलेसा संसाहणत्थं अपुणाऽऽगमाय निग्गओ भगवओ पासाओ। सिद्धा सा सावत्थीए छम्मासिएण तवोकम्मेण, बिन्नासिया कूवतडट्टियाए दासीए सरीरदहणेण, तओ जायनिच्छओ सच्छंदं महीयले भमिउं लग्गो। अहऽन्नया कयाइ पासाऽवञ्चिज्जा अटुंगनिमित्ततत्तवेइणो मंदधम्मवावारा उस्सिखलं परिभमंता दिसायरा गोसालगस्स मिलिया, सिटुं तेहिं गोसालगस्स अटुंगं सत्थलवमेत्तं । तेणाऽवि सो वियंभइ जणस्स तीयाइ साहितो पयईए च्चिय “ उदुमरासी(यलं)लयं से, तरेइ को कहिउं। पाउब्भुयाए सयस्स, किं पुणो पावनिरयस्स ॥ १॥ सयमेव कालसप्पो, दप्पेणं दिप्पए विसप्पविसो जो पुण ओसहपाणेण, पगरिसो तस्स किं भणिमो ।। २ ।। भयवं पि तेण रहिओ, हरिणंकोविव विडप्पपामुको । अमहियसस्सिरीओ, विहरइ वसुहं विगयमोहो ॥ ३ ॥ बीयाओ पाउसाओ, मिलिओ सामिस्स एस गोसालो। नवमंमि पाउसे पुण दूरे दुरियं व ओसरिओ ॥४॥ अजिणो जिणप्पलावी, कंचणपंकेरुहंमि आसीणो । वुग्गाहेइ महीए, जे जीवा दीहसंसारा ।। ५ ।। सह नियगुरुणा परमेसरेण वढेइ पाडिफद्धीए । इह तिहुअणमि अयंपि, तित्थनाहोत्ति जंपंतो ॥ ६ ॥ सड्ढाण पुरोगामी, अयं पुलो नाम तस्स संघम्मि । सड्ढीण पुणो
Percepersedereroezoecoeraneera